De sterke stijging van de wisselkoersen in Suriname is een wake-upcall voor de regering, de financiële instellingen en de samenleving.
Terwijl het Surinaamse Economische Ontwikkelingsbank (SEOB) optimistisch is over de stabiliteit van de bankensector, rijst de vraag: hoe stabiel is een systeem dat opereert in een context van ongecontroleerde inflatie en aanhoudende depreciatie van de SRD?
De forse stijging van de wisselkoersen, met name tegen de Amerikaanse dollar en de euro, heeft grote gevolgen voor de koopkracht van de bevolking.
Dagelijkse goederen worden duurder, en salarissen verliezen snel hun waarde. Het vertrouwen in de economie neemt af, wat leidt tot meer vraag naar buitenlandse valuta en een vicieuze cirkel van verdere devaluatie.
Hoewel de SEOB beweert dat de bankensector stabiel is, blijft het vertrouwen van de samenleving hierin fragiel. Spaarders zien hun SRD-waarde afnemen en voelen zich gedwongen hun tegoeden om te zetten in harde valuta.
Dit legt extra druk op het banksysteem, dat worstelt met liquiditeitsproblemen en een gebrek aan valutareserves.
De stijgende wisselkoersen zijn niet slechts een symptoom van wereldwijde economische trends, maar eerder van lokaal beleid dat tekortschiet in het bieden van oplossingen.
Een gebrek aan fiscale discipline, een overmatig vertrouwen op leningen van instellingen zoals het IMF, en de afwezigheid van structurele economische hervormingen dragen allemaal bij aan de huidige crisis.
De regering lijkt te vertrouwen op incidentele maatregelen zoals het tijdelijk beperken van valutahandel, maar dit lost de fundamentele problemen niet op. Zonder een langetermijnstrategie zullen de huidige maatregelen alleen maar verdere onzekerheid veroorzaken.
De stijging van de wisselkoersen raakt de gewone burger het hardst. Basisbehoeften zoals voedsel, brandstof en medicijnen worden onbetaalbaar, en de middenklasse ziet haar spaargeld verdampen.
De toenemende ongelijkheid zorgt voor sociale spanningen en versterkt het gevoel van wantrouwen jegens de overheid en financiële instellingen.
Om de huidige crisis aan te pakken, moet de regering:
Fiscale discipline tonen en haar uitgaven beperken.
De afhankelijkheid van het IMF verminderen door te investeren in duurzame binnenlandse productie.
De transparantie vergroten in de bankensector en het valutabeleid.
Een breed gedragen hervormingsplan opstellen met input van maatschappelijke organisaties, experts en de private sector.
De toekomst van Suriname hangt af van de bereidheid om niet alleen de symptomen, maar vooral de oorzaken van de economische instabiliteit aan te pakken.
Zonder deze fundamentele veranderingen dreigt het vertrouwen van de bevolking verder af te brokkelen, met alle gevolgen van dien.
D. Karamat-Ali
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
