Wie profiteert werkelijk van de verkoop van SAIL?

Met nog slechts zeven maanden te gaan tot de algemene verkiezingen, rijst de vraag waarom een bijna uittredende regering, die zich in de nadagen van haar mandaat bevindt, zulke verregaande besluiten neemt zonder transparantie of consultatie.

De verkoop van SAIL N.V., een belangrijk parastataal agrarisch bedrijf, aan een hotelketen heeft het personeel in onzekerheid gestort en doet vermoeden dat hier meer speelt dan enkel een zakelijke transactie.

De werknemers van SAIL waren naar eigen zeggen volledig buitengesloten van het verkoopproces, evenals de vakbond die hun belangen vertegenwoordigt.

Het gebrek aan communicatie en transparantie wekt niet alleen wantrouwen, maar het voedt ook de vrees dat dit besluit minder in het belang van de werknemers of de bredere gemeenschap is en eerder gericht is op bevoordeling van vrienden of familieleden binnen de elite.

Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), onder leiding van minister Parmanand Sewdien, heeft tot nu toe geen uitleg gegeven over de beslissing.

Dit heeft bijgedragen aan een groeiend gevoel van frustratie onder de betrokkenen, die zich niet alleen zorgen maken over hun baanzekerheid, maar ook over het gebrek aan respect dat ze ervaren in dit proces. “Het lijkt wel alsof we er niet toe doen,” verklaarde een verontruste werknemer, wat aangeeft hoe diep het wantrouwen zit.

Dat de verkoop van SAIL zo kort voor de verkiezingen plaatsvindt, roept veel vragen op.

Wanneer een regering op het punt staat om de macht te moeten overdragen, zou het nemen van dergelijke ingrijpende beslissingen zorgvuldig moeten worden overwogen.

De timing van de verkoop lijkt echter verdacht, en doet vermoeden dat de zittende macht haast heeft om bepaalde transacties te voltooien voordat zij de touwtjes uit handen moet geven.

Is dit werkelijk in het belang van het land, of spelen er andere belangen mee? Wie profiteert werkelijk van deze verkoop? En waarom werden de vakbond en de werknemers, die dit bedrijf draaiende houden, niet geraadpleegd?

Dit is niet de eerste keer dat de Surinaamse overheid wordt bekritiseerd vanwege het gebrek aan transparantie in belangrijke besluiten.

De situatie bij SAIL weerspiegelt een groter structureel probleem binnen de besluitvormingsprocessen van de regering.

De volksvertegenwoordiging, vakbonden en burgers worden vaak voor voldongen feiten gesteld, zonder dat ze inspraak hebben gehad in processen die hun toekomst rechtstreeks beïnvloeden.

In dit geval lijkt het duidelijk: de werknemers zijn niet betrokken, de vakbond is niet geraadpleegd en het ministerie zwijgt. Dit gebrek aan communicatie voedt de speculatie dat de verkoop geen gangbaar zakelijk besluit is, maar een laatste poging van een aftredende regering om haar netwerk van loyalisten te bevoordelen.

N. Mohari