Werken in Suriname is slechts om te overleven

Werken arbeid

OPINIE- Elke dag als ik wakker word in Suriname voel ik een overweldigende strijd op mijn schouders drukken. Werken is voor mij geen nobel streven naar welvaart, maar een dagelijkse worsteling om financieel te overleven.

Mijn doel is niet om rijkdom te vergaren, maar simpelweg om de vaste lasten te betalen.

Elke maand weer sta ik voor dezelfde uitdagende rekensom. Huisvesting, nutsvoorzieningen, voedsel, gezondheidszorg – dit zijn geen luxegoederen, maar uitgaven waar ik niet zonder kan.

De inflatie blijft meedogenloos stijgen, de Surinaamse dollar verliest voortdurend zijn waarde en de prijzen van basisgoederen schieten de lucht in. Het leven wordt elke dag duurder en ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken.

Mijn inkomen? Dat houdt de stijgende kosten niet bij. Het voelt alsof ik in een eindeloze race zit, waarin de finishlijn steeds verder weg verschuift.

Maand na maand moet ik creatief zijn met mijn budget, knopen aan elkaar zien te knopen, hopen dat ik het weer red.

Spaargeld? Investeringen in de toekomst? Die zijn voor mij en vele anderen slechts een verre droom. Het meeste van mijn inkomen verdwijnt in de bodemloze put van dagelijkse uitgaven, waardoor economische vooruitgang buiten bereik blijft.

De impact hiervan strekt verder dan mijn eigen leven. Het raakt mijn gezin, mijn gemeenschap, onze toekomst. Onderwijs en gezondheidszorg, de fundamenten van een gezonde maatschappij, lijden onder deze economische malaise.

Hoe kunnen we hopen op vooruitgang als we elke dag moeten vechten om simpelweg te overleven?

De regering belooft stappen te ondernemen om economische stabiliteit te herstellen. Maar ondertussen voel ik me gevangen in een vicieuze cirkel waarin werken niet gelijk staat aan vooruitgang, maar aan overleven.

Ik houd mijn hoofd boven water, maar het kost me elke dag meer kracht. Dit is niet het leven dat ik wil voor mezelf, voor mijn kinderen, voor mijn land. De tijd tikt door en de noodzaak voor echte tastbare verandering is urgenter dan ooit.

S. Cruden