Vrouwen in Suriname moeten beseffen dat een buitenman hun geluk op het spel zet

relatie ruzie koppel stel

In de afgelopen tijd heb ik gemerkt dat steeds meer vriendinnen om me heen in Suriname het normaal lijken te vinden om een “buitenman” erbij te hebben.

Waar dit vroeger misschien nog een taboe was, lijkt het nu haast een mode te worden om een zogenaamde reserveband in stand te houden.

Voor mij is dit een zorgwekkende ontwikkeling, omdat ik geloof dat trouw zijn aan één persoon het fundament vormt van een stabiele en gezonde relatie.

Tijdens gesprekken met mijn vriendinnen merk ik dat ik vaak moet uitleggen waarom ik vasthoud aan het principe van loyaliteit.

Het voelt soms alsof ik in een minderheidspositie zit, omdat voor hen het idee van een ‘buitenman’ als een zekere vrijheid wordt gezien.

Maar ik ben ervan overtuigd dat deze vrijheid uiteindelijk een gevangenis kan worden, eentje waarin eerlijkheid en vertrouwen steeds verder vervagen.

Loyaliteit is de lijm die mensen in relaties bij elkaar houdt, zeker in tijden van moeilijkheden. Het idee van een reserveband lijkt misschien geruststellend, maar in werkelijkheid ondermijnt het juist de fundamenten van wederzijds respect en vertrouwen.

Het is niet alleen oneerlijk tegenover de partner, maar ook een stap terug voor iemands eigen normen en waarden.

Iedere keer dat iemand toegeeft aan deze trend, doet hij of zij een concessie aan wat écht belangrijk is in een relatie: wederzijds respect, eerlijkheid en toewijding.

Zonder loyaliteit verdwijnt het vertrouwen en ontstaat er ruimte voor twijfel en onzekerheid. Hoe kan iemand zich veilig en geliefd voelen als er altijd de angst is dat de ander niet oprecht is?

Voor mij is trouw zijn niet enkel een moreel kompas, maar een levenshouding die rust en stabiliteit biedt.

Ik hoop dat alle vrouwen inzien dat trouw blijven aan één partner niet ouderwets is, maar juist de sleutel tot een relatie waarin beide partijen echt op elkaar kunnen bouwen.

Foto ter illustratie.