In reactie op het nieuwsbericht “Je wordt er moedeloos van: Suriname tegenover Nederland”, wil een oud-overheidsmedewerker, Lieze Strijland, graag haar perspectief delen over de veranderingen in Suriname door de jaren heen.
“Ik heb bij de overheid gewerkt in de jaren vijftig. Je begon met 75 gulden, een jaar later kreeg je 90 en zo verder naar 110. Maar we fietsten allemaal naar het werk, het was een mooi gezicht van tevreden mensen op hun fiets, blij met hun baan!”
In die tijd was de Surinaamse gulden meer waard dan de Nederlandse gulden, een situatie die nu bijna onvoorstelbaar lijkt.
Suriname werd als een welvarend land gezien, vooral in vergelijking met de buurlanden Guyana en Frans-Guyana. Ook had het land destijds het beste ziekenhuis van het Caribisch gebied.
“Wij waren keurige mensen, goed opgevoed. De jongeren gingen in Nederland studeren en ze kwamen allemaal terug. Maar nu blijven ze allemaal in Nederland hangen”, staat in een bericht dat naar GFC Nieuws is gestuurd.
De opinieschrijver wijst op de huidige ontevredenheid onder veel Surinamers en het feit dat velen ervoor kiezen om in Nederland te blijven, in plaats van terug te keren en bij te dragen aan de opbouw van hun geboorteland.
Volgens Strijland is het belangrijk om de geschiedenis van Suriname te kennen en te beseffen dat hard werken de enige manier is om vooruitgang te boeken.
“Surinamers roepen maar wat en kennen de geschiedenis van het land niet! Ze moeten Groningen bezoeken om te begrijpen wat de Hollanders hebben doorgemaakt na de afschaffing van de slavernij.”
Volgens de schrijver heeft Suriname altijd bestaan dankzij de diverse bevolkingsgroepen, zoals Hindostanen en Javanen, en benadrukt hij of zij dat schelden en klagen het land niet vooruit zullen helpen.
De essentie van de boodschap is dat alleen hard werken Suriname kan redden.
M.P. Wong maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com
