Het recente incident in Bernarddorp, Para, waarbij twee kinderen mogelijk zouden zijn ontvoerd door gewapende mannen in een Toyota Vitz, heeft grote delen van de samenleving geschokt.
Het feit dat de ontvoering uiteindelijk een misverstand blijkt te zijn, waarbij een 12-jarig meisje haar verhaal blijkbaar heeft gefabriceerd, is op zich al zorgwekkend.
Maar wat nog zorgwekkender is, is de bredere context van de berichtgeving en het feit dat dit soort incidenten in Suriname keer op keer naar voren komt.
De politie heeft aangegeven dat het meisje de afgelopen periode met grote bankbiljetten naar school kwam en vaak door een oudere man werd opgehaald.
Het feit dat de politie deze oudere man nu wil “in de kraag vatten”, wijst erop dat er vermoedens zijn van een ongepaste relatie.
Dit is een symptoom van een veel groter probleem dat we als samenleving niet langer kunnen negeren: de seksuele uitbuiting van kinderen door volwassen mannen.
Hoewel de ontvoering zelf wellicht een verzonnen verhaal is, mogen we niet in de valkuil trappen om de zaak alleen te bekijken als een incident van kindermisleiding.
Het accent moet verlegd worden naar de bredere, systemische kwestie van seksueel misbruik van minderjarige kinderen door volwassenen.
De melding van de politie dat de 12-jarige meisje regelmatig door een oudere man werd opgehaald en grote sommen geld ontving, maakt duidelijk dat er waarschijnlijk sprake is van seksueel misbruik of enige vorm van uitbuiting.
Dit is geen op zichzelf staand incident, maar onderdeel van een groter fenomeen waarbij ouderen zich ongepast en seksueel grensoverschrijdend gedragen tegenover kinderen.
Suriname heeft al jaren te maken met gevallen van seksuele misbruik, waar oudere mannen vaak betrokken zijn bij grensoverschrijdende relaties met jonge kinderen.
Dit probleem wordt niet alleen erkend door de politie, maar wordt ook bevestigd door de verhalen van slachtoffers, hun ouders en hun gemeenschap. Wat echter opvalt, is dat er weinig structurele actie wordt ondernomen om deze gedragingen effectief aan te pakken.
De politie lijkt geen sluitende verklaring te hebben voor deze problematiek, en ook de samenleving zelf lijkt zich er niet voldoende tegen te verzetten.
Dit roept de vraag op of we als samenleving echt bereid zijn om te strijden tegen een fenomeen dat ons diep van binnen zou moeten verontrusten.
De zorgen over deze gevallen gaan verder dan de recente gebeurtenissen in Bernarddorp. Het gaat om een breed maatschappelijk probleem dat de toekomst van onze kinderen bedreigt.
Het is schokkend dat volwassen mannen nog steeds de ruimte krijgen om hun seksuele verlangens bot te vieren op jonge, kwetsbare kinderen. Dit gedrag wordt vaak niet als ernstig genoeg beschouwd of, erger nog, het wordt soms zelfs genormaliseerd.
Dit kan niet langer de norm zijn. We moeten ons als samenleving uitspreken tegen dit soort misbruik en er alles aan doen om de slachtoffers te beschermen en dadergedrag te stoppen.
Het feit dat de politie zelf geen verklaring heeft voor dit fenomeen is zorgwekkend. Het is tijd dat er grondig onderzoek wordt gedaan naar de oorzaak en het voortbestaan van dit probleem.
Moeten we het accepteren dat deze praktijken in onze samenleving blijven voortbestaan? Moeten we wachten tot er weer een kind slachtoffer wordt van deze misdragingen? Of kunnen we, als samenleving, eindelijk de stap zetten om deze praktijken actief tegen te gaan?
Het is van cruciaal belang dat er concrete stappen worden ondernomen om deze cultuur van misbruik te doorbreken. Dit vereist niet alleen actie van de politie, maar ook van de gemeenschap, onderwijsinstellingen, ouders, en beleidsmakers.
Het is tijd om de norm te stellen dat misbruik van kinderen door volwassenen nooit geaccepteerd kan worden. Elke vorm van seksuele intimidatie of misbruik moet met de hoogste urgentie worden aangepakt, en dat betekent dat we als samenleving collectief moeten optreden.
Wij moeten ons realiseren dat het niet acceptabel is dat jonge kinderen zich blootgesteld voelen aan seksuele ongepastheden van volwassenen.
We moeten een samenleving zijn die kinderen beschermt en hun rechten eerbiedigt, zodat zij zich veilig kunnen ontwikkelen in een wereld zonder de dreiging van misbruik.
Het is tijd om een duidelijke lijn te trekken en een einde te maken aan deze onacceptabele praktijken. Alleen dan kunnen we een samenleving zijn die trots kan zijn op haar zorg voor haar jongste en kwetsbaarste leden.
Sheila Mijnals
UMA Legal Aid & Marketing
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
