Surinamers zonder voldoende geld blijken vaak enorm eenzaam

suriname paramaribo man vogel onafhankelijkheidsplein plein

Het is een harde waarheid die ik dagelijks zie in ons Suriname: mensen zonder voldoende geld lijken nauwelijks een sociaal leven te hebben. Geen vrienden, geen liefdesrelatie.

Het lijkt alsof je in deze steeds harder wordende samenleving niets voorstelt als je niet iets te bieden hebt. Ik zie het overal om me heen. Hoe meer geld iemand lijkt te hebben, hoe meer mensen er om hen heen zijn.

Want dan heb je iets. Een mooie tuin om in te barbecueën, een auto om anderen op te halen. Zelfs een simpele uitnodiging voor een feestje voelt vaak meer als een zakelijke transactie dan oprechte genegenheid.

Toen ik een tijdje geleden in Nederland woonde, viel me juist op hoe anders het daar is. Daar gaan mensen met je om omdat ze je leuk vinden, niet omdat je iets hebt wat zij willen gebruiken. Dat verschil is enorm en voelt soms pijnlijk.

Ik snap daarom waarom sommigen in Suriname er gewoon van afzien en alleen blijven. Het doet me denken aan het hikikomori-leven in Japan. Dat zijn mensen die zich volledig afsluiten van de buitenwereld en bijna nooit hun huis uitkomen.

Ze leven in extreme eenzaamheid omdat de sociale druk te groot is geworden. Hopelijk komt het in Suriname nooit zover, maar de signalen zijn er wel.

Ik hoop dat we als samenleving wat meer naar elkaar kijken om wie we zijn, en niet om wat we hebben.

Want uiteindelijk zijn de mooiste relaties die waarin je gewoon jezelf kunt zijn.

Foto ter illustratie.