Surinamer met bijstandsuitkering ontmaskerd door dagelijks familiebezoek

familie diner eten restaurant

Familie bezoeken is altijd gezellig. Vooral als je niet zo lang in Nederland woont, voelt het als een stukje thuis.

Wij Surinamers zijn familiegericht. Even langsgaan voor een praatje, samen eten of gewoon de dag doorkomen.

Daar is niets mis mee, maar in Nederland werkt dat toch net iets anders. Natuurlijk gaat in Suriname ook niet iedereen dagelijks bij familie langs.

Ik woonde jaren in Nederland en heb daar familie. Toch ging ik er hooguit eens per maand op bezoek. Iedereen heeft het druk met werk, school en afspraken. Je kunt niet zomaar elke dag aankloppen, dat valt op.

Een kennis van mij, een Surinaamse dame die ik daar leerde kennen, had daar geen moeite mee. Ze ging bijna dagelijks bij familie langs, gewoon om ‘tijd te doden’. Ik wist van haar dat ze tijdelijk een bijstandsuitkering kreeg, maar daar sprak ze liever niet over.

In het begin vond haar familie het gezellig. Ze kwam langs, bleef uren praten en at gezellig mee. Maar na een tijdje begonnen mensen vragen te stellen.

Hoe kon het dat ze altijd tijd had? Iedereen werkte of studeerde, behalve zij.

Maar de vragen bleven komen. Haar zus vroeg haar op een dag serieus: “Hoe kan het dat je nooit werkt? Toen kwam de aarzeling.

Ze mompelde iets over ‘niet de juiste banen kunnen vinden’, maar haar antwoorden werden steeds vager.

Uiteindelijk gaf ze het toe, maar op haar eigen manier. Ze zei dat ze zich schaamde. Dat ze niet wilde toegeven dat ze tijdelijk bijstand kreeg en daarom maar deed alsof alles prima ging.

Het was geen boze confrontatie, maar de familie begreep nu waarom ze zoveel tijd had. Haar gedrag viel op, en in Nederland is dat genoeg om vragen op te roepen.

In Suriname zou niemand raar opkijken als je regelmatig bij familie bent, maar daar werkt het iets anders.

Foto ter illustratie.