Suriname kan als voorbeeld dienen voor integratiebeleid Nederland

asiel vluchteling refugee

In een verklaring aan GFC Nieuws Lifestyle heeft Suriname-analist Soeroechomento betoogd dat Nederland veel kan leren van het integratiebeleid van Suriname.

Hij wijst erop dat in Suriname buitenlanders met welke achtergrond dan ook in hun waarde worden gelaten. “In Suriname worden buitenlandse gemeenschappen met rust gelaten en hoeven ze hun culturele identiteit niet op te geven,” aldus de waarnemer.

Volgens hem wordt in Suriname nooit de druk uitgeoefend om buitenlanders te laten integreren op een manier die hun eigen cultuur verzwakt.

“Brazilianen, Haïtianen, Cubanen, Venezolanen, Chinezen, Indiërs, Guyanezen en andere buitenlanders hebben nooit de verplichting gekregen om de Nederlandse taal te leren of zich aan te passen aan de Surinaamse cultuur.

Ze leven hun eigen leven, hebben hun eigen gemeenschappen gevormd, en het gaat allemaal prima,” benadrukt hij.

Soeroechomento begrijpt echter dat Nederland een andere context heeft, waar integratie soms noodzakelijk wordt geacht voor de sociale cohesie.

Toch vraagt hij zich af of het terecht is om mensen die geen overlast veroorzaken, op te dringen om hun culturele authenticiteit op te geven.

“Natuurlijk wil je dat mensen zich aanpassen aan bepaalde basisregels, maar moet dat betekenen dat ze hun eigen identiteit moeten verliezen?” vraagt hij zich af.

De punten die de analist aanhaalt zijn volgens een psychologe verbonden aan het Internationaal VrouwenCollectief (KIVC) interessant omdat ze een alternatieve kijk bieden op integratie.

“In Suriname kunnen we zien dat buitenlandse gemeenschappen vaak zonder problemen hun eigen cultuur behouden en tegelijkertijd bijdragen aan de samenleving. Ze creëren hun eigen netwerken en zorgen voor zichzelf, wat erop wijst dat dwangmatige integratie misschien niet altijd nodig is”, stelt ze in gesprek met GFC.

Het dwingen van mensen om te integreren kan volgens haar leiden tot vervreemding en conflicten. Wanneer een persoon het gevoel krijgt dat hij zijn cultuur of taal moet opgeven, kan dit leiden tot een gevoel van uitsluiting en een afname van het gevoel van erbij horen.

Het voorbeeld van Suriname toont naar haar zeggen aan dat culturele diversiteit en het respecteren van ieders identiteit naast elkaar kunnen bestaan zonder dat dit ten koste gaat van de sociale harmonie.

Soeroechomento stelt dat Nederland zou kunnen overwegen om een meer ontspannen aanpak te proberen, waarbij de nadruk ligt op wederzijds respect in plaats van assimilatie.