Laatst zag ik iets op een Nederlandse show dat me meteen deed denken aan een situatie van vroeger. Het ging over vrienden die iemand buiten sluiten.
Niet op een harde manier, maar gewoon… ze spreken af zonder die persoon. En diegene komt er later pas achter via foto’s of verhalen. Dat doet pijn, toch?
Ik moest gelijk terugdenken aan de tijd dat ik nog in Nederland woonde. Een Surinaamse vriendin van mij zat daar toen echt mee.
Ze was pas verhuisd voor haar studie en had al wat nieuwe vrienden gemaakt. Maar opeens merkte ze dat ze niet meer werd uitgenodigd.
Ze zagen elkaar minder, maar ze hoorde wel dat diezelfde vrienden met elkaar afspraken. Zonder haar. Ze begon te twijfelen: “Ligt het aan mij?”
Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Ik legde haar uit dat het vaak komt door een cultuurverschil. In Suriname is vriendschap meestal één grote groep.
Iedereen kent elkaar, en als er iets is, wordt (bijna) iedereen uitgenodigd. Maar in Nederland gaat het anders.
Daar heb je vaak aparte groepen: werkvrienden, studievrienden, sportmaatjes… En die groepen blijven meestal apart.
Dus als je met één groep iets doet, nodig je de anderen niet automatisch uit. Niet uit gemeenheid, maar omdat dat gewoon de norm is.
Het kan even wennen zijn. Maar als je dit eenmaal begrijpt, voelt het minder persoonlijk. En geloof me: er zijn genoeg Nederlanders die zelf óók dat buitengesloten gevoel kennen.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher bij GFC Nieuws.
Ze vergelijkt Surinaamse gewoonten met internationale trends in beauty, mode, voeding, culinair en reizen, en biedt zo frisse inzichten in de lokale lifestyle.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
