Sommige dingen binnen de familie delen we zonder erbij na te denken. Kinderspullen bijvoorbeeld. Een baby groeit razendsnel en voor je het weet, passen die schattige kleertjes niet meer.
Ook kinderwagens worden al gauw overbodig als een kindje groter wordt. Dat is normaal, toch?
Maar laatst maakte ik iets mee waar ik toch even van opkeek. Een kennis van mij was op vakantie in Suriname met haar kind.
We zaten gezellig te kletsen toen ze tussen neus en lippen door zei dat haar kind bijna te groot is voor de kinderwagen.
Gewoon een losse opmerking. Maar haar familielid had meteen een reactie klaar:
“Dus dan zien we het wel tegemoet hier in Suriname, je kan het voor ons posten.”
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Geen vraag, geen overleg. Gewoon een verwachting.
En we praten hier niet over een simpele buggy, maar een kinderwagen van meer dan 1000 euro!
Ik vond het nogal wat. In Nederland kunnen zulke spullen voor honderden euro’s tweedehands verkocht worden.
Maar sommige mensen denken dat Nederlanders het ‘wel kunnen missen’. Alsof geld daar op straat ligt. Natuurlijk, familie helpt elkaar, maar moet het altijd zo vanzelfsprekend zijn?
Dit gebeurt vaker. Niet iedereen denkt zo, maar er heerst bij sommigen een idee dat familie in Nederland altijd klaarstaat om spullen en geld te sturen. Terwijl het leven daar ook duur is.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher, verbonden aan GFC Nieuws.
Ze analyseert Surinaamse gewoonten en vergelijkt deze met internationale trends op het gebied van beauty, mode, voeding, culinair en reizen.
Met haar expertise biedt ze unieke inzichten in hoe de lokale levensstijl zich verhoudt tot mondiale ontwikkelingen.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
