OPINIE- Ik zou graag het tegendeel beweren, maar het is mijn plicht de bittere werkelijkheid onder ogen te zien: Suriname balanceert op de rand van een afgrond.
Frequent ontvang ik mails met vragen waarom ik niet vaker de zonnige zijde van Suriname belicht. Maar hoe kan men de zon prijzen als de hemel continu bewolkt is?
De keiharde waarheid is dat mijn geboorteland ondanks haar natuurlijke schoonheid, voorlopig gevangen blijft in een cyclus van stagnatie en achteruitgang.
Ja, het land is minder leefbaar geworden dan een paar jaar geleden. Ja, er heerst een breed gedragen gevoel van onveiligheid. Ja, steeds meer mensen zien hun financiële situatie verslechteren, terwijl de economische vooruitzichten somber blijven.
Is het denkniveau verslechterd sinds de onafhankelijkheid, of zelfs sinds de jaren ’90? Ook dat moet ik beamen.
Bovendien, in een tijd waarin sociale cohesie essentiëler is dan ooit, worden de Surinamers steeds individualistischer—een spiegelbeeld van het kille Nederland. Het sociale weefsel, ooit zo sterk en veerkrachtig, rafelt met de dag verder uit.
Dus, waarom zou ik schrijven over de positieve aspecten als de overgrote meerderheid van mijn landgenoten deze nauwelijks nog kan ervaren?
Het zou niet alleen onoprecht zijn, maar ook onrechtvaardig tegenover de realiteit van velen die dagelijks de gevolgen van deze neerwaartse spiraal ondergaan.
Mijn pen is scherp, mijn woorden fel, omdat mijn hart bloedt voor Suriname—een land dat zoveel beter verdient.
De Suriname- analist en vaste GFC Nieuws columnist R. Pinas staat bekend om zijn kritische benadering van maatschappelijke kwesties. Hij benadrukt regelmatig de zwakke punten in de Surinaamse samenleving en draagt actief verbeterpunten aan. Zijn columns stimuleren bewustwording en discussie over sociale en politieke onderwerpen in Suriname.
R. Pinas maakt deel uit van het exclusieve analistenpanel van GFC Nieuws.
Voor contact: pinas@gfcnieuws.com
Let op: Publicatie van opiniestukken of columns houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
