In Suriname wordt de huidige regering onder leiding van president Chan Santokhi dagelijks bekritiseerd vanwege de strenge bezuinigingsmaatregelen die zijn ingevoerd om de nationale economie te stabiliseren.
Deze kritiek, hoewel begrijpelijk vanuit het perspectief van de onmiddellijke pijn die dergelijke maatregelen met zich meebrengen, mist een dieper inzicht in de complexiteit van economisch herstel.
Het is belangrijk te erkennen dat na 2020 de opties voor de Surinaamse regering beperkt waren. De erfenis van het populistische beleid van de voorgaande regering onder leiding van Desi Bouterse had de economie op een precair pad gebracht.
Voortzetting van dergelijk beleid zou ongetwijfeld geleid hebben tot een verdere aantasting van de economische structuur van het land, met potentieel rampzalige gevolgen.
President Santokhi stond voor een titanische uitdaging: het roer omgooien in een storm van economische instabiliteit.
De keuze voor bezuinigingen was geen gemakkelijke. Het is een pad bezaaid met weerstand en ontevredenheid. Toch moet erkend worden dat het nemen van dergelijke harde beslissingen een vorm van moed vereist, vooral in het licht van de ‘bagger’ die Santokhi al jarenlang over zich heen krijgt.
Bezuinigen is geen populair beleid. Het is een beleid dat veerkracht en langetermijnvisie vereist. Het is een beleid dat de samenleving onmiskenbaar pijn doet, maar deze pijn moet worden gewogen tegen de rampzalige gevolgen van ongebreidelde uitgaven en een gebrek aan discipline.
Elke eerlijke deskundige zonder politieke of andere motieven, of die nu uit Suriname of Nederland komt, zou erkennen dat zonder stabilisatie van de financiën, duurzaam herstel onmogelijk is.
In dit licht zouden Nederlandse experts, bekend om hun pragmatische en financieel stringente benaderingen, ongetwijfeld instemmen met Santokhi’s beleid, dat een fundament legt voor economische veerkracht en langetermijnstabiliteit.
Daarom, terwijl we de kritiek op de huidige regering en haar beleid erkennen, moeten we ook de complexiteit van de economische situatie van Suriname onder ogen zien.
De vraag is niet alleen wat Santokhi anders had moeten doen, maar ook wat het alternatief zou zijn geweest.
Het is tijd voor een genuanceerde discussie over de toekomst van Suriname, een discussie die verder kijkt dan de pijn van het heden en zich richt op de hoop voor een stabielere en welvarender toekomst.
S. Tewarie
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
