INGEZONDEN– “Je kan geloven in het goede van anderen. Je kan geloven dat jij degene bent die het verschil kan maken in een relatie. Maar je ogen sluiten voor de werkelijkheid is doodsgevaarlijk, zeker als president van ons land.”
“En toch is dat precies wat straalt uit het interview dat president Santokhi had met Kees Broere van de Volkskrant uit Nederland, enkele dagen voor vertrek naar Nederland, stelt de voorzitter van de PALU, Jim Hok.
Voldoen aan alle voorwaarden
De president gaat er volgens Hok terecht van uit dat Nederland door zijn sterke economie gemakkelijk internationaal een heleboel geld moet kunnen lenen. En dan ziet hij het al helemaal voor zich wat er verder kan gebeuren. Want dan gaat hij, zo stelt hij zelf in het interview, aan Den Haag vragen: “Kunnen wij misschien een deel van dat geld gebruiken?”
Het meest bedreigende voor Suriname komt hierna, wanneer president Santokhi zegt: “Wij willen daarover een zakelijk gesprek voeren en zijn bereid om aan alle voorwaarden te voldoen.” U hebt het goed gelezen, president Santokhi is bereid om aan alle voorwaarden. Begrijpen wij wel wat de reikwijdte is van deze opstelling? Bereid zijn om aan ALLE voorwaarden te voldoen.
Blok aan ons been
De interviewer merkt op: “En dat in een tijd waarin landen zich vaak afkeren van de vroegere kolonisator. U zoekt die juist weer op.”
Door de vraag zo te stellen dwingt hij de president om met een antwoord te komen waarmee hij als het ware de voormalig kolonisator schoon wast. En onze president doet ook precies dat. Hoe moet hij anders hard maken dat hij gelooft in herstel van de relatie waar zijn regering zich hard voor inzet.
Dat schoonwassen komt wanneer president Santokhi vervolgens zegt dat Suriname al meer dan 45 jaar trots onafhankelijk is, terwijl hij gemakshalve wel het feit inslikt dat Nederland ons elke dag van die onafhankelijkheid een blok aan het been is geweest.
Hoe moeten wij anders de schoolmeesters houding verklaren van de Commissie Ontwikkelings Samenwerking Nederland Suriname -CONS, die moest toezien op de besteding van de ‘ontwikkelingshulp’?
Hoe moeten wij de Nederlandse staatsgreep op 25 februari ’80 tegen premier Arron verklaren? Hoe moeten wij anders al die couppogingen uit die tijd verklaren, onder andere in maart 1982, waar de Nederlandse Kolonel Bas van Tussenbroek zich zo mee bemoeide?
Hoe moeten we de opstelling verklaren tegenover president Venetiaan om eerst aan te sturen op een Structureel Aanpassingsprogramma en vervolgens de broodnodige steun niet te geven?
Wat te zeggen van de Binnenlandse Oorlog die het hele leven in Suriname ondersteboven heeft gegooid, een onbekend aantal mensenlevens heeft gekost, productiestructuren heeft vernietigd en duizenden bewoners uit het binnenland tot vluchteling heeft gemaakt?
Een oorlog die nadrukkelijk door Nederland werd uitgelokt en gefinancierd? We zitten ook nog steeds met de nasleep van 8 december 1982 waar Nederland ook dik de vinger in had. Waarom hebben ze anders de archieven omtrent dit onderwerp voor 60 jaar gesloten en een deel zelfs al vernietigd?
Nieuwe relatie
President Santokhi heeft zichzelf en daarmee Suriname niet in een gemakkelijke positie gebracht. En natuurlijk zal Nederland het verder ook laten lijken alsof men eigenlijk niet echt belang heeft bij een relatie met Suriname, maar dat men de zaak nog wel wil bekijken, alleen maar omdat Suriname zo zit te dwingen.
Als dat belang er niet is, dan begrijp je helemaal niet waarom men dan al die jaren sinds 1975 ons zo de voet heeft dwars gezet. En dat is wat onze president Santokhi weigert in te zien, over dwingen gesproken. Dat is een zeer slecht uitgangspunt om een nieuwe relatie met Nederland te beginnen. En dat is juist wat de PALU wel wil hebben.
Geen herstel van de relatie, maar een totaal nieuwe relatie, waarbij er wel aanwijsbare voordelen zijn aan beide kanten. Daarvoor is wel nodig dat wij mekaar recht in de ogen kunnen aankijken.
Dat wij in de afgelopen 45 jaar niet veel verder zijn gekomen is natuurlijk voor een goed deel onze eigen verantwoordelijkheid, ons eigen onvermogen.
Maar de PALU-voorzitter is van mening dat zolang Den Haag blijft ontkennen iets met ons falen in deze periode te maken te hebben, net zo lang zullen we geen vruchtbare gemeenschappelijke toekomst kunnen hebben. Wie anders gelooft is ziende blind.
Den Haag heeft niet voor niets de archieven hierover voor 60 jaar gesloten. Misschien had dat een zinvoller missie kunnen zijn voor president Santokhi in Nederland. Namelijk om te werken aan het open krijgen van alle archieven over de hele periode van onze onafhankelijkheid.
Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
