Politiek opportunisme in volle glorie, politici verwisselen hun loyaliteit als T-shirts

De persconferentie van de ABOP heeft weer eens laten zien hoe politieke opportunisme in Suriname welig tiert.

Het moet nog blijken of de overstap van Nieuw Suriname (NS), PDO, en zelfs prominente NDP-figuren als Soeparmin Djojobesari naar de ABOP een verzwakking zal zijn voor de NDP. Wat wel duidelijk is, is het gebrek aan principes bij sommige politieke spelers.

Het meest opvallende is niet zozeer de overstap van deze kleinere, nauwelijks betekenisvolle partijen als NS en PDO. Het politieke gewicht van deze partijen is minimaal.

De vraag die gesteld moet worden, is waarom de NDP überhaupt een samenwerking met deze partijen is aangegaan. Het antwoord lijkt voor de hand te liggen: politieke opportunisme.

De NDP hoopte simpelweg op extra zetels, ongeacht de vraag of deze partijen enige substantiële achterban hebben.
Nu deze strategie mislukt is, zoeken deze partijen hun heil bij de ABOP, die gretig gebruik maakt van de nieuwe kiesregeling waarbij elke stem telt.

Wat echter meer verontrustend is, is de overstap van prominente NDP’ers zoals Djojobesari en oud-DNA-lid Frederik Finisie.

Deze overstappen tonen een diepgeworteld probleem in de Surinaamse politiek: het gebrek aan politieke loyaliteit en ideologische standvastigheid.

Wanneer partijen en individuen voortdurend switchen van alliantie zonder duidelijke inhoudelijke reden, blijft de politiek een spel van macht en persoonlijk gewin.

De ABOP, onder leiding van Ronnie Brunswijk, lijkt geen moeite te hebben met het rekruteren van ontevreden NDP’ers. Wat gisteren nog hoofdbestuursleden van de NDP waren, worden vandaag met open armen ontvangen door de ABOP. Wat betekent dit voor de kiezer?

Het roept de vraag op of deze politieke overstappen echt zijn ingegeven door inhoudelijke onvrede met beleid, of dat het simpelweg gaat om persoonlijke voordelen en het verzekeren van een toekomstige machtspositie.

Het opportunisme dat deze overstappen drijft, kan ernstige gevolgen hebben voor de politieke stabiliteit en het vertrouwen van het volk in de politiek.

Wanneer politici hun loyaliteiten wisselen als T-shirts, verliezen kiezers het geloof in een consistente en betrouwbare politieke koers.

De wisselende samenwerkingen tussen deze partijen zijn niet gebaseerd op ideologische overeenkomsten of gezamenlijke beleidsdoelen, maar op de drang om macht en invloed te behouden.

Als deze trend van politieke opportunisme zich voortzet, zal de Surinaamse politiek zich steeds verder verwijderen van waar het echt om zou moeten gaan: het dienen van het volk.

Partijen en politici die enkel uit eigenbelang opereren, zullen uiteindelijk het vertrouwen van de burgers volledig verliezen.

N. Mohari