Steeds vaker hoor je het op straat en in winkels. Iedereen wil bij de Surinaamse overheid werken. Want daar heb je tenminste zekerheid.
Geen stress over klanten of rekeningen die niet betaald worden. Geen dagen dat je omzet op nul staat.
Maar wat betekent dat voor Suriname als bijna niemand meer wil ondernemen?
Een ondernemer die al jaren actief is in Paramaribo lucht zijn hart in een ingezonden bericht aan GFC Nieuws. Zijn naam is Suniel Rampadarath, directeur van WBR International NV.
Hij ziet hoe zijn collega’s de ene na de andere hun bedrijf sluiten. Niet omdat ze willen. Maar omdat ze gewoonweg geen kant meer op kunnen.
“Het lijkt alsof de particuliere sector kapot wordt gemaakt,” zegt hij. “Wie vandaag de dag nog wil ondernemen, moet of gek zijn of miljonair. Anders red je het niet. Je wordt als kleine man gewoon weggedrukt.”
Hij rekent voor dat je met een gewoon inkomen nauwelijks de maand doorkomt. “Om echt iets op te bouwen in Suriname, heb je zeker SRD 50.000 per maand nodig. Pas dan kan je vooruitkomen, iets kopen, iets plannen. Maar wie verdient dat?”
Hij ziet de gevolgen elke dag om zich heen. Mensen geven op, jongeren raken gedemotiveerd, de criminaliteit verandert van vorm.
“Je moet geld hebben om je kinderen te laten studeren. Je hebt grond nodig, een dak boven je hoofd. Maar met het huidige uurloon is dat onmogelijk. Dan blijft er weinig anders over dan je mond houden en gehoorzamen.”
Volgens Rampadarath is Suriname geen plek meer om een toekomst op te bouwen. “Het doet pijn om dat te zeggen, maar ik overweeg serieus om met mijn gezin te vertrekken.”
Jennifer Atmo is hoofdredacteur bij GFC Nieuws en een echte Surinamekenner. Ze schrijft graag over lifestyle en entertainment en is daarnaast voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke thema’s.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
