Onlangs ontmoette ik een echtpaar uit de regio Rotterdam dat meer dan tien jaar geleden besloot alles op te geven en naar Suriname te remigreren.
Wat ooit een droom was om terug te keren naar hun roots, is veranderd in een bitter verhaal van spijt en teleurstelling. Hun ervaring liet een diepe indruk op me achter.
Ze vertelden me dat ze elke maand moeten rondkomen van een klein bedrag, wat nauwelijks genoeg is om de voor hen steeds hogere kosten van levensonderhoud te dekken.
“Westerse producten zijn onbetaalbaar geworden,” zeiden de voormalige inwoners van de Maasstad met een zucht.
“De avonden zijn lang en eenzaam. Vroeger hadden mensen meer tijd voor elkaar, maar nu leeft iedereen meer voor zichzelf.”
Uit eten gaan of ergens wat drinken voelt voor deze senioren als een rib uit je lijf, en sociale contacten opbouwen blijkt lastig in een steeds individualistischer samenleving.
Wat hen het meeste pijn doet, is dat terugkeren naar Nederland haast onmogelijk lijkt.
Het vinden van een huurwoning als remigrant is ontzettend moeilijk, en er zijn geen speciale overheidsprogramma’s om mensen die willen remigreren te ondersteunen.
Toch moet ik eerlijk toegeven dat je, met alles meegerekend, in Suriname vaak goedkoper uit bent dan in Nederland.
De sleutel zit in hoe je leeft. Kies je voor dagelijkse luxe, zoals eten bij ’t Vat, of stel je jezelf tevreden met lokale producten uit de Chinese supermarkt?
Belastingen, waterschapskosten en andere vaste lasten zijn hier in Suriname een fractie van wat je in Nederland betaalt.
Foto ter illustratie.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher, verbonden aan GFC Nieuws.
Ze analyseert Surinaamse gewoonten en vergelijkt deze met internationale trends op het gebied van beauty, mode, voeding, culinair en reizen.
Met haar expertise biedt ze unieke inzichten in hoe de lokale levensstijl zich verhoudt tot mondiale ontwikkelingen.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com
