Nederlanders die naar Suriname emigreren moeten zwoegen om rond te komen

schaafijs paramaribo suriname

Veel Surinamers dromen van een beter leven in Nederland, maar de andere kant van het verhaal hoor je minder vaak: oudere diaspora met goedgevulde spaarrekeningen die terugkeren naar Suriname.

Maar stel je voor, hoe zouden zij presteren als ze jonger waren en opnieuw moesten beginnen hier in Suriname?

Ze hebben jarenlang carrière gemaakt in Nederland of een ander rijk westers land en denken dat ze het hier ‘makkelijker’ zullen hebben. Maar is dat wel zo?

Ik heb vaak nagedacht over hoe deze mensen het zouden doen als ze echt moesten zwoegen om rond te komen in Suriname.

Wat mij opvalt, is dat je in Suriname als ondernemer of carrièremaker veel inventiever moet zijn. De markt is hier kleiner, ja, maar dat betekent dat je creatiever moet omgaan met kansen.

Bovendien leven wij in een zogenoemde hoogcontext-samenleving. Bij ons draait veel om cultuur, ongeschreven regels en relaties.

Nederlanders daarentegen komen uit een laagcontext-samenleving, waar alles rechttoe rechtaan is.

Neem bijvoorbeeld die bekende slogan van verzekeraar Centraal Beheer: “Even Apeldoorn bellen.” Duidelijk, simpel en rechtlijnig, want hun kantoor is in Apeldoorn gevestigd.

Maar in Suriname werkt dat niet. Hier moet je meer de cultuur lezen en subtiel inspelen op emoties en gewoontes.

Nederlanders of diaspora die hier terugkomen, denken vaak te ‘Hollands’.

Ze missen de flexibiliteit en het aanpassingsvermogen dat hier nodig is. Niet alleen zakendoen, maar ook carrière maken kan dan een uitdaging zijn.

Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar het vereist een totaal andere mindset.

Foto ter illustratie.