“De moeilijke tijden liggen achter ons,” zei president Chandrikapersad Santokhi onlangs tijdens een bijeenkomst met VHP Wanica.
Een opmerkelijke uitspraak in ons land waar de supermarktprijzen dagelijks stijgen, jongeren massaal emigreren bij gebrek aan perspectief, en waar hele gezinnen zich afvragen of er morgen wel eten op tafel komt.
Suriname beleeft een van de zwaarste sociaal-economische crisissen in decennia, met een inflatie die de koopkracht van de gewone burger volledig uitholt.
De werkloosheid is schrijnend, vooral onder jongeren en vrouwen, en de informele economie groeit omdat mensen geen andere keus hebben dan zelf maar ‘iets’ te proberen. Ondertussen blijven structurele oplossingen uit en blijft het vertrouwen in politieke beloften kelderen.
De president stelt dat het nu tijd is om “iets terug te doen voor het volk.” Maar de vraag die velen zich stellen is: waar was de regering toen het volk het moeilijkst had?
Waar was de bescherming toen salarissen door hyperinflatie hun waarde verloren? Toen kleine ondernemers moesten sluiten? Toen gezinnen letterlijk bij het vallen van de avond hun kinderen met honger naar bed stuurden?
De retoriek van herstel en vooruitgang klinkt hol als de realiteit op straat een andere is. Overal in het land zijn de tekenen van armoede en uitzichtloosheid zichtbaar.
In de buurten zijn jongeren zonder werk, in de districten rijstboeren zonder afzetmarkt, en in de stad ouderen zonder pensioen dat voldoende is om medicijnen te kopen.
Waar blijft de werkgelegenheid? Waar blijft de beloofde economische hervorming? Waar blijven de structurele investeringen in onderwijs, gezondheidszorg en voedselzekerheid?
In plaats daarvan zien we een overheid die zich lijkt te verliezen in mooie woorden en verkiezingscampagnes, terwijl het volk aan het overleven is.
Burgers hebben recht op meer dan symboliek. Ze hebben recht op daadkrachtig, mensgericht bestuur, dat niet slechts plannen aankondigt, maar resultaten boekt.
Resultaten die voelbaar zijn in het dagelijks leven: lagere prijzen, betaalbaar vervoer, betaalbare gezondheidszorg en toegang tot fatsoenlijk werk.
N. Mohari
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
