Met heel mijn hart verlang ik naar het Suriname van mijn jeugd

suriname paramaribo plein onafhankelijkheidsplein

Het Suriname van vroeger, met gemoedelijke en intelligente mensen, een breder gevoel van veiligheid en een gemeenschap die echt voor elkaar klaarstond.

Dat is het Suriname waar GFC Nieuws analist R. Pinas met heel zijn hart naar terugverlangt.

In een emotionele e-mail aan onze redactie uit hij zijn zorgen over de huidige toestand van het land en beschreef hij het Suriname van zijn jeugd.

Pinas blikt terug op de jaren ’90 en het begin van de jaren 2000 als een periode waarin het leven in Suriname op een hoogtepunt leek te zijn.

“Er was toen meer hoop,” schrijft hij. “De prijzen waren betaalbaar, en de mensen waren gezelliger. Er heerste een sfeer van saamhorigheid; men was er echt voor elkaar.”

Deze tijd kenmerkte zich volgens hem door een sterke sociale cohesie, waarin buren, vrienden en familieleden met elkaar verbonden waren in een hechte gemeenschap.

In scherpe bewoordingen schetst Pinas een somber beeld van het huidige Suriname, dat hij ziet als een “low trust society”—een samenleving waarin wantrouwen de boventoon voert.

“Waar men vroeger blind kon vertrouwen op elkaar, heerst nu een gevoel van achterdocht en afstandelijkheid,” stelt hij.

Dit wantrouwen heeft volgens Pinas vergaande gevolgen: mensen trekken zich steeds meer terug in hun eigen bubbels, bang om zich kwetsbaar op te stellen of om te rekenen op de hulp van anderen. Het idee van ‘wij’ is steeds meer vervangen door ‘ik’.

De observator beschrijft hoe de samenleving is vervreemd van de waarden die het land ooit zo sterk maakten.

“Vandaag de dag is iedereen met zichzelf bezig. Mensen hebben geen tijd meer voor elkaar,” zegt hij.

Het groeiende individualisme en de afnemende sociale cohesie zijn volgens hem duidelijke signalen van een samenleving in verval.

“Het Suriname waarin ik ben opgegroeid, bestaat niet meer,” besluit Pinas. “En ik vrees dat het nooit meer zal terugkeren.”