Het gezin vormt de hoeksteen van de samenleving. De kinderen uit elk gezin zijn de verantwoordelijkheid van de ouder(s) en/of verzorger(s).
Wie ervoor kiest om kinderen op de wereld te zetten, moet ook bereid zijn ze naar behoren op te voeden. Als er sprake is van instabiel mentaal vermogen bij de ouder(s)/verzorger(s) dan is het verstandig te overdenken een hulpvraag uit te zetten bij de instanties die daarover gaan. Of eventueel besluiten het kind of kinderen in een liefdevol gezin te laten opgroeien. Het welzijn van ieder kind moet altijd voorop staan.
‘It takes a village to raise a child’. Daar ben ik het helemaal mee eens! De helpende hand bieden heeft impact op een heel leven. Schroom dan niet als het in je vermogen ligt om die hand aan te reiken. Dat kan op financieel gebied, maar ook vooral in natura.
Bij alleenstaande ouders is het nog meer een uitdaging om de kinderen de nodige bagage mee te geven, waardoor ze in de volwassen leeftijd in staat zijn op een waardige wijze deel te nemen aan de maatschappij. Maar blijf wel je uiterste best doen voor je kinderen, want ze zijn totaal van jou afhankelijk.
Zelf ben ik gelukkig opgegroeid in een smartphone-vrije tijd. Er werd veel buiten gespeeld, thuis met elkaar gepraat en leuke gezinsspelletjes gespeeld met mijn ouders. Kortom, het ontbrak er geenszins aan aandacht.
Het lijkt er veel op dat de tegenwoordige (jonge) ouders meer uren op hun smartphone doorbrengen dan dat ze een uurtje of twee van die spaarzame tijd, nadat ze van hun werk thuiskomen, steken in het écht samen zijn met hun kind(eren).
Als de uren besteed aan de verschillende schermpjes nou eens plaats maken voor het échte contact tussen de ouder(s) en kinderen, dan zou dat al een hele positieve omwenteling brengen in de sfeer in huis. Het mogen helpen in de keuken als het eten wordt bereid, vinden de meeste kinderen een fantastische bezigheid. Geef ze de groenten om te snijden, de rijst om te wassen en laat ze de tafel dekken. Het geeft ze het gevoel dat ze er toedoen. Zo zijn er tal van activiteiten in en om het huis die kinderen samen met hun ouder(s) kunnen ondernemen.
Breng structuur aan in je gezin door bijvoorbeeld per dag maximale schermtijd af te spreken. Zoals op school structuur aanwezig is middels een rooster, zou die lijn thuis ook goed van pas komen. Immers is structuur in ieders leven geen overbodige luxe.
Toon interesse in je eigen kinderen. Ze zijn in eerste instantie jouw verantwoordelijkheid. En in tweede instantie zou de overheid er heel goed aan doen om voldoende staatsgelden zinnig uit te geven aan het opzetten van buurthuizen bemand door professioneel opgeleid personeel. Het buurthuis moet een plek zijn waar kinderen na school terecht kunnen om deel te nemen aan activiteiten waar ze interesse voor hebben en huiswerkbegeleiding.
De organisatie hiervan moet wel onder strikte toezicht en controle van onafhankelijke organen plaatsvinden, ter voorkoming van grootschalige diefstal zoals die rond de organisatie van de naschoolse opvang in 2016 heeft plaatsgevonden.
Als de Surinaamse overheid na 49 jaar eens een keer ervoor zorgdraagt dat die een stabiel instituut is waar het gezin als belangrijke hoeksteen op terug kan vallen, dan kan er pas sprake zijn van het bouwen aan een solide fundament voor álle Surinaamse kinderen die van daaruit hopelijk een fantastische toekomst tegemoet gaan.
Francis Renfurm
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
