De wijze waarop kinderrechten in Suriname worden beschermd, roept ernstige vragen op.
UMA is diep verontwaardigd over het excuus van verantwoordelijke autoriteiten dat het ontbreken van “raden” een belemmering vormt voor controle en handhaving in kindertehuizen.
Volgens UMA biedt de huidige nationale wetgeving al voldoende mogelijkheden voor het ministerie van Justitie, c.q. het Korps Politie Suriname, het Openbaar Ministerie en instellingen zoals het Bureau Familierechtelijke Zaken om direct op te treden bij meldingen van geweld of misbruik.
Sinds 2014 beschikt Suriname over de Wet Opvanginstellingen, die is ingesteld ter regulering en bescherming van personen die verblijven in opvanginstellingen.
Deze wet vormt een belangrijke stap in de implementatie van artikel 20 van het Internationaal Verdrag over de Rechten van het Kind.
De wet is specifiek gericht op de bescherming van kinderen die niet in staat zijn op te groeien binnen een gezinsomgeving.
Het doel is ervoor te zorgen dat kinderen in een veilige en alternatieve opvangomgeving (zoals een kinderopvanginstelling) verblijven, zonder dat hun ontwikkeling wordt geschaad.
De kwaliteitsstandaarden voor opvanginstellingen, zoals opgenomen in de wet, bevatten expliciete richtlijnen ter bescherming van kinderen. Mishandeling en seksueel misbruik binnen opvanginstellingen zijn uitdrukkelijk verboden.
Hoewel expliciet in de wet is opgenomen dat de Controle Dienst van Sociale Zaken samen met de Raden van Toezicht van opvanginstellingen een cruciale rol spelen in het waarborgen van de veiligheid en het welzijn van kinderen in opvangsituaties, kunnen wij niet wachten met het corrigerend optreden, totdat deze raden zijn ingesteld.
“Wachten op de installatie van raden is geen optie. Wij wachten overigens al 10 jaar op de installatie van deze raden,” stelt UMA.
“Het Kinderrechtenverdrag, dat door Suriname is ondertekend, verplicht ons land om de rechten van kinderen onmiddellijk te waarborgen. Elk uitstel vormt een schending van deze verplichtingen en leidt tot verder lijden van kwetsbare kinderen.”
De meldingen van systematisch geweld en misbruik in kindertehuizen, waaronder een recente noodkreet van twee jonge Surinamers via de media, hadden al lang aanleiding moeten zijn voor een grondig onderzoek. “Hebben wij niet geleerd van situaties bij het SOS Kinderdorp en Hoop voor Kinderen?”
Het feit dat autoriteiten pas reageren nadat de media aandringen, toont een gebrek aan urgentie en empathie.
Tijdens een persconferentie gaven minister Inez Pané van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en woordvoerder Jayson Saiman aan dat “raden” binnenkort zullen worden geïnstalleerd om toezicht te houden.
UMA benadrukt dat het ministerie zelf aangeeft op de hoogte te zijn van de misstanden, wat de afwachtende houding des te schrijnender maakt. “Het is schandalig dat kinderen hun toevlucht moeten zoeken tot de media om aandacht te krijgen voor hun benarde situatie,” aldus UMA.
Het Kinderrechtenverdrag geeft Suriname de verplichting om actie te ondernemen, ongeacht of er sprake is van een formele raad of niet. De overheid dient met spoed maatregelen te treffen om slachtoffers te beschermen en daders aan te pakken.
Geen tijd voor excuses
Bij eerdere incidenten, zoals de mishandeling van een 3-jarig kind, verklaarde het Bureau Rechten van het Kind ooit dat het ministerie van Sociale Zaken zich met alle partners zou blijven inzetten om geweld tegen kinderen te bestrijden. Toch wijzen recente gevallen op een schrijnend gebrek aan actie.
Het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting heeft, samen met partners, instrumenten zoals het “doorverwijs- en casemanagementsysteem” (IKBen) ontwikkeld, bedoeld om kinderen in crisissituaties snel te helpen. Maar de effectiviteit hiervan blijft twijfelachtig.
UMA benadrukt dat wachten op de installatie van raden, het Kinderombudsbureau, of verdere regelgeving niet acceptabel is. De bestaande wetgeving biedt al voldoende handvatten om direct op te treden tegen geweld en misbruik.
“De rechten van kinderen mogen niet ten prooi vallen aan bureaucratische traagheid. Elk uitstel betekent meer leed en trauma voor kwetsbare kinderen,” aldus UMA.
UMA roept op tot actie
UMA doet een dringende oproep aan de autoriteiten en de samenleving om gezamenlijk verantwoordelijkheid te nemen en actief op te treden tegen elke vorm van geweld tegen kinderen.
Misstanden dienen onmiddellijk gemeld en aangepakt te worden. Onze kinderen verdienen bescherming, zorg en liefde – geen excuses.
Belangrijke meldpunten voor geweld tegen kinderen:
• Politie: 115 of KPS-Jeugdzaken (ministerie van Justitie en Politie): 404565
• BUFAZ/ Bureau Familierechtelijke Zaken (ministerie van Justitie en Politie): 427197/ 8893709/ 8856142
• Bureau Rechten van het Kind (ministerie van Sociale Zaken): 424385
• KJT/ Kinder- en Jongerentelefoon (ministerie van Sociale Zaken): 123
• Maatschappelijke Dienst (ministerie van Sociale Zaken): 437535
M.P. Wong maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com
