“Ik mis Java. Maar hoe moet ik daar komen? Een ticket is te duur.”
Het zijn de woorden van Krama Wangsa Legimin, een gepensioneerde gids in Mariënburg.
Hij sprak met de Indonesische vlogger Moh Siloh, die Suriname bezocht om verhalen van de Javaanse gemeenschap vast te leggen.
Legimin werkt als gids bij de oude suikerfabriek waar zijn voorouders hard hebben gewerkt. Toch denkt hij vaak aan Java, het land van zijn voorouders.
“Ik kijk soms naar Indonesische films. Dat voelt een beetje alsof ik daar ben,” vertelt hij.
Veel oudere Javaanse Surinamers delen dit gevoel.
Ze horen verhalen van hun ouders en grootouders over het verre Java, maar zelf zijn ze er nooit geweest. “Mijn familie komt uit Oost-Java, maar ik weet niet precies waar,” zegt Legimin.
Velen voelen de afstand. Tickets naar Indonesië zijn duur. Contact met familie is lastig, zeker voor de oudere generatie die weinig met technologie doet.
Toch blijft Java belangrijk. “Ons lichaam is hier, maar ons hart is daar,” zegt Legimin met een lach die verdriet verbergt.
Het gesprek met Moh Siloh laat zien hoe de Javaanse cultuur in Suriname blijft leven.
Via verhalen, tradities en herinneringen blijft de band met Java sterk. Voor Legimin en anderen is Java niet alleen een plek, maar een deel van wie ze zijn.
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
