GFC NIEUWSREDACTIE- “Wij blijven het pad van dialoog volgen maar geven tegelijkertijd aan dat indien de wetgeving en het Kalina en Lokono vonnis niet uiterlijk 25 mei 2023 zijn aangenomen respectievelijk uitgevoerd, volgens de hoogste internationale standaarden, we niet zullen aarzelen om andere nationale en internationale wegen te bewandelen om onze legitieme rechten en eisen verwezenlijkt te krijgen.”
“Verder zullen we onze gebieden blijven beschermen en steeds binnen bestaande legale kaders, want het kan niet zo langer, de discriminatie, rechtsonzekerheid en structurele achterstelling van onze kinderen, onze vrouwen en dorpen”, staat in de kritische slotresolutie van de achtste VIDS-conferentie, eind augustus gehouden in West Suriname.
Geen politieke partijen toelaten
Ook wordt benadrukt in de resolutie dat indien bovengenoemde wetgeving er nog niet is en het Kalina en Lokono vonnis nog niet volledig is uitgevoerd, geen enkele politieke partij meer in Inheemse dorpen zal worden toegelaten met valse en loze beloften dat ze het gaan regelen.
Van het Kaliña en Lokono vonnis, uitgesproken door het Inter-Amerikaans Hof voor Mensenrechten op 25 november 2015, zijn de termijnen voor uitvoering al langer dan 3 jaar overschreden, hetgeen de Inheemsen onacceptabel vinden voor een zichzelf respecterende rechtsstaat.
De Inheemsen doen een beroep op De Nationale Assemblee om wetgeving over de Collectieve Rechten, gebaseerd op formuleringen voortkomende uit eerdere consultaties met het Traditioneel Gezag, onverwijld te behandelen en aan te nemen, waarbij duidelijk wordt gesteld dat ze met niets minder dan de hoogste internationale standaarden op het gebied van de rechten van Inheemse volken genoegen zullen nemen.
Collectieve rechten
De achtste VIDS-conferentie eiste opnieuw de onmiddellijke en volledige wettelijke erkenning van de rechten van Inheemse Volken in Suriname, zoals die in het internationaal recht al lang zijn vastgesteld. Hieronder vallen het zelfbeschikkingsrecht als Inheemse volken en, de collectieve grondenrechten op de traditionele woon- en leefgebieden zoals die door Inheemsen zelf in kaart gebracht zijn /of nog gedaan zullen worden.
Verder eisen de Inheemse volken de wettelijke erkenning van hun Traditioneel Gezag en de wettelijke erkenning van free, prior and informed consent (FPIC).
Inheemse gronden zijn geen domeingrond
De Conferentie herhaalt dat Inheemse woon- en leefgebieden niet tot domeingrond van de Staat behoren. “Wij zijn faliekant tegen de conceptwet Grondconversie en ook tegen individuele grondaanvragen of concessie voor enige extractieve industrie binnen onze Inheemse woon- en leefgebieden.
“Elke handeling van de overheid om over Inheemse woon- en leefgebieden te beschikken of daar schade aan toe te brengen, is in strijd met de vonnissen tegen de Staat Suriname en tegen internationale mensenrechtenstandaarden betreffende de rechten van Inheemse volken, en zal ook als zodanig opgevat en bestreden worden”, staat in de resolutie.
Enige handeling die in dit opzicht reeds is gepleegd, dient onmiddellijk te worden tenietgedaan of te worden ingetrokken. “Onze voorouderlijke Inheemse gebieden zijn door onze voorouders nagelaten als geschenk van de Allerhoogste, om te behouden voor ons nageslacht”.
De volledige resoluties van de Achtste VIDS Conferentie zijn te vinden op de VIDS-website.
S. Gallant maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com
