IMF-leningen en het regeringsbeleid

Sparen investeren beleggen

OPINIE – De recente lof van Karel Eckhorst, Suriname’s onderhandelaar bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF), over de verbeterde schuldenratio en economische groei van het land, klinkt als een overwinning voor het regeringsbeleid.

De schuldenratio is gedaald van 120 naar 87 procent, en volgens Eckhorst kan het IMF binnenkort instemmen met verdere begrotingssteun. Maar terwijl de regering zichzelf prijst, blijft het Surinaamse volk achter met stijgende kosten en een instabiele wisselkoers die hun koopkracht verder ondermijnt.

Het IMF mag dan tevreden zijn met de macro-economische cijfers, maar wat betekent dat voor de gewone burger die elke dag worstelt met stijgende prijzen?

Hoewel de economische groei volgens Eckhorst ‘beter is dan verwacht’, hebben de meeste mensen hier niets van gemerkt.

De wisselkoers blijft onstabiel en zelfs de recente kleine verbeteringen bieden geen echte verlichting. De gemiddelde burger ziet immers dat de waarde van de SRD voortdurend daalt, wat de kosten van levensonderhoud de hoogte in jaagt.

Het echte probleem: het dagelijks leven

Terwijl de regering en haar aanhangers de prestaties met het IMF vieren, blijft de realiteit voor de meeste burgers onaangenaam. De instabiliteit van de wisselkoers, de onbetaalbare kosten van basisvoorzieningen en de onzekere toekomst ondermijnen het vertrouwen van het volk in dit regeringsbeleid.

Eckhorst erkent het verlies aan koopkracht, maar wuift het weg als iets dat niet volledig kan worden gecompenseerd door de financiële beperkingen van de overheid. Wat betekent dit voor de gemiddelde Surinamer die elke maand geconfronteerd wordt met hogere prijzen voor voedsel, energie en transport?

Het lijkt erop dat de regering zich meer bekommert om het tevredenstellen van het IMF en haar leningsvoorwaarden, dan om de directe noden van het volk.

Terwijl macro-economische cijfers zoals de schuldenratio dalen, blijft de gewone burger in onzekerheid over hun financiële toekomst.

De afhankelijkheid van IMF-tranches en de herkapitalisatie van de Centrale Bank zijn technische overwinningen, maar de vraag blijft: wat wordt er werkelijk gedaan om de alledaagse problemen van het volk aan te pakken?

Wat de regering presenteert als economisch herstel, lijkt in werkelijkheid een schijnoplossing te zijn. Het IMF mag tevreden zijn met cijfers op papier, maar het volk lijdt nog steeds onder de stijgende kosten en de onzekere economische toekomst.

Zonder significante verbeteringen in de koopkracht en stabiliteit van de wisselkoers, zullen de kleine overwinningen die de regering behaalt niets veranderen aan de realiteit van alledaagse burgers.

Suriname moet zich afvragen: wie profiteert echt van deze zogenaamde vooruitgang? En hoeveel van het volk blijft in de kou staan terwijl de regering IMF-doelen probeert te halen zonder rekening te houden met de dagelijkse noden van haar burgers?

De huidige koers van het beleid is riskant. Terwijl de regering zich blindelings stort op het tevredenstellen van het IMF, dreigen de sociale en economische spanningen verder te escaleren. Het volk kan niet blijven wachten op schijnoplossingen; de tijd voor échte verlichting is nu.

D. Karamat-Ali