Grotere maatschappelijke acceptatie van Surinamers in VS dan in Nederland

amerika vs

Als Surinamer met familie, vrienden en sociale contacten verspreid over zowel Nederland als de Verenigde Staten, valt me steeds meer op hoe verschillend de ervaringen van Surinamers in beide landen kunnen zijn.

Hoewel er geen officieel onderzoek aan voorafgaat, lijkt de maatschappelijke acceptatie in Amerika groter dan in Nederland.

Uiteraard, wanneer je emigreert, moet je je aanpassen. Toch merk ik dat Surinamers in de VS minder moeite lijken te hebben om hun draai te vinden. Suriname, hoewel een Zuid-Amerikaans land, heeft een sterk Caribisch karakter, en die Caribische cultuur heeft altijd al nauwe banden gehad met de Verenigde Staten.

Wij groeiden op met Engelstalige programma’s en gebruiken al decennialang Amerikaanse uitdrukkingen in ons dagelijks taalgebruik. Daardoor voelen veel Surinamers in Amerika zich bijna ‘thuis’, ondanks de afstand.

Het is alsof we er altijd tussenin hebben gezeten: we spreken Nederlands, maar Nederland is toch niet helemaal hetzelfde als wij.

In Amerika, een land van immigranten, lijkt er meer ruimte te zijn voor diversiteit. Surinamers voelen zich er minder verplicht om zich te conformeren aan één bepaalde norm.

Natuurlijk zijn er wijken waar je als nieuwkomer niet zomaar wilt belanden, maar over het algemeen is er meer vrijheid om jezelf te zijn. In Nederland daarentegen hoor ik van kennissen dat ze vaker moeite hebben om hun plek te vinden.

De verwachtingen rond integratie en het ‘inburgeren’ liggen daar hoger, met als gevolg dat velen zich moeten aanpassen om te worden geaccepteerd, of zelfs als volledig Nederlands beschouwd te worden.

Dat verschil, hoe subtiel ook, geeft een nieuwe kijk op de rol van cultuur en acceptatie in de landen waar wij terechtkomen.