Geen weg terug voor Telgt: NPS-optie te pijnlijk, dus terugtrekking de enige keuze

In de complexe wereld van de Surinaamse politiek is geloofwaardigheid een kostbaar goed.

Wanneer politieke spelers van het ene kamp naar het andere bewegen op zoek naar een gunstige positie, roept dat vragen op over hun integriteit en principes.

De recente ontwikkelingen rond Wayne Telgt, ondervoorzitter van de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA), illustreren dit spanningsveld.

Telgt werd door de structuren van zijn partij voorgedragen als lijsttrekker voor de Optie voor Suriname (OPTSU). Na hevige interne discussies besloot de SPA echter uit deze samenwerking te stappen.

Vervolgens werd er gesproken met de Nationale Partij Suriname (NPS) om via hun lijst alsnog deel te nemen aan de verkiezingen.

Uiteindelijk was Telgt gedwongen om zich helemaal terug te trekken. Niet uit vrije wil, maar omdat het politiek onverdedigbaar zou zijn als hij via de NPS alsnog een plek op de kandidatenlijst zou bemachtigen.

Dit zou namelijk een regelrechte schande betekenen. Telgt verliet eerder de NPS voor de SPA, een partij waar hij zich beter thuis voelde en waar hij zijn politieke ambities verder wilde ontplooien.

Nu dat niet is gelukt, zou het een blamage zijn als de NPS hem alsnog zou moeten redden door hem op de lijst te plaatsen.

Het zou niet alleen politiek gezichtsverlies betekenen voor Telgt zelf, maar ook voor de NPS, die hem dan zou moeten accommoderen als een soort barmhartige Samaritaan.

In feite zat Telgt klem: of hij accepteerde een vernederende terugkeer via de NPS, of hij trok zich helemaal terug. Hij koos voor het laatste.

Opvallend in dit politieke schouwspel is de rol van andere voormalige SPA-prominenten. Marcia Clumper, eveneens afkomstig uit de SPA, is door de NPS op de allerlaatste plek van de lijst gezet (nummer 51).

Clifford Marica, die ooit als een van de toonaangevende figuren binnen de SPA gold, verliet de partij om zijn eigen Democratische Rechtsstaat Suriname (DRS) op te richten. Nu is hij door de NPS geaccommodeerd op plaats 50.

Dit roept de vraag op in hoeverre politieke partijen nog werken vanuit ideologische principes, of dat het slechts draait om electorale rekensommen en strategische deals.

Telgt zelf verklaart dat hij zich terugtrekt om persoonlijke redenen en dat hij geen moeite heeft met een mogelijke samenwerking tussen de SPA en de NPS.

Hij benadrukt dat hij zonder ruzie uit de partij is gegaan en de partij blijft steunen. Dit klinkt diplomatiek, maar verhult niet het bredere vraagstuk: hoe geloofwaardig is een politieke leider die van partij naar partij beweegt en in feite nergens echt wortel schiet?

N. Mohari