Een kritische blik op de huidige situatie in het Surinaamse onderwijs

In Suriname horen we vaak dat “het kind centraal staat” in ons onderwijssysteem. Dit klinkt mooi in theorie, maar de realiteit vertelt een ander verhaal.

Te vaak lijkt het erop dat bepaalde leerkrachten en docenten hun eigen ego’s en belangen boven de behoeften van de leerlingen stellen.

Dit heeft geleid tot een onacceptabele behandeling van Surinaamse studenten, die om hulp en begeleiding vragen, maar deze niet ontvangen.

Wanneer er misverstanden op basisscholen worden geconstateerd, is het de inspectie die in actie komt. Leerkrachten worden op hun vingers getikt, en dat is terecht.

Een schoolleider moet zich dienstbaar opstellen en de nodige competenties aantonen.

Als iemand niet in staat is om zijn of haar functie naar behoren uit te voeren, dan is het tijd om plaats te maken voor iemand die dat wel kan. Dit geldt niet alleen voor basisscholen, maar ook voor muloscholen en middelbare scholen.

Een zorgwekkende trend is het gebrek aan betrokkenheid van leerkrachten op muloscholen. Leerlingen worden vaak aan hun lot overgelaten, zonder de nodige motivatie of begeleiding.

Dit gebrek aan ondersteuning heeft verwoestende gevolgen voor de leerprestaties van de studenten. Natuurlijk zijn er leerkrachten die hard hun best doen om leerlingen te motiveren.

Op middelbare scholen is het probleem nog ernstiger. Uit gesprekken met studenten blijkt dat docenten de leerstof niet beheersen en geen duidelijke uitleg kunnen geven over vakken zoals wiskunde, natuurkunde, economie etc.

Dit leidt tot een hoge mate van stress onder studenten, die vaak bijles moeten nemen om bij te blijven, terwijl anderen het schooljaar opnieuw moeten doorlopen vanwege de gebrekkige uitleg van hun docenten.

Soms ook om enkele tienden of honderdsten van punten.

De vraag die rijst is of de inspectie haar werk wel effectief uitvoert. Het lijkt erop dat de focus vaak ligt op de basisscholen, terwijl de problemen op muloscholen en middelbare scholen onderbelicht blijven.

De kwaliteit van het onderwijs op deze niveaus is cruciaal voor de toekomst van onze kinderen, maar het lijkt alsof deze scholen vergeten worden in de bredere discussie over onderwijshervormingen.

Ook in het hoger onderwijs zijn er tal van zaken die ertoe leiden dat de studenten niet vlot kunnen afstuderen. Volgens studenten gedragen docenten zich in bepaalde gevallen vaak als “heer en meester”, waarbij de nadruk ligt op hun eigen autoriteit in plaats van op het ondersteunen van studenten in hun leerproces.

Dit is niet alleen demotiverend voor de studenten, maar kan ook leiden tot een gebrek aan vertrouwen in het onderwijssysteem als geheel. Het lijkt alsof de Surinaamse leraar geen kritiek verdraagt, vandaar dat een deel van de studenten “slijmt” om de leraar zoet te houden.

Het is mijn hoop dat ons onderwijssysteem in de toekomst zal verbeteren. We hebben docenten nodig die hun werk serieus nemen en zich inzetten voor het welzijn van hun studenten, zonder hen te pesten of te negeren.

Misschien zou het verplicht moeten worden voor docenten om, net zoals op basisscholen, dagelijkse lesvoorbereidingen te maken.

Dit kan hen helpen om beter voorbereid de klas in te gaan en hun leerlingen effectiever te ondersteunen.

Ook bij de directeuren van muloscholen en middelbare scholen moet men schoon schip houden. Het is niet voldoende om alleen de schoolleiders van het basisonderwijs aan te pakken; er moet een bredere aanpak komen om de kwaliteit van het onderwijs op alle niveaus te waarborgen.

De toekomst van ons onderwijs hangt af van de keuzes die we nu maken en de stappen die we ondernemen om een omgeving te creëren waarin elke leerling zich kan ontwikkelen en bloeien.

Laten we hopen dat er snel veranderingen komen, zodat we de volgende generaties een onderwijsomgeving kunnen bieden die hen ondersteunt en aanmoedigt, in plaats van hen te verwaarlozen.

Foto ter illustratie.

J. Kerto