De recente samenwerking tussen de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) en de Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU) heeft velen met verstomming geslagen.
Hoe kan een partij die jarenlang stond voor arbeidersrechten en democratie nu de hand reiken naar een politieke beweging met een beladen verleden?
De stap van de huidige SPA-leiding, onder aanvoering van Joyce Williams, Wayne Telgt en Clumper, roept niet alleen vragen op maar voelt voor velen als een verraad aan de erfenis van Fred Derby.
PALU’s beladen verleden
Om te begrijpen waarom deze samenwerking zo controversieel is, moeten we terug naar de donkere dagen van Suriname’s recente geschiedenis.
PALU was nauw betrokken bij de militaire coup van 1980 en bleef jarenlang loyaal aan de machthebbers die democratische instituties ondermijnden.
De partij verdedigde het regime van Desi Bouterse, zelfs in de periode waarin politieke tegenstanders monddood werden gemaakt en de persvrijheid werd ingeperkt.
Het dieptepunt van die periode was zonder twijfel de moorden van 8 december 1982, waarbij vijftien vooraanstaande Surinamers het leven lieten.
Ondanks het onweerlegbare historische gewicht van deze gebeurtenissen, heeft PALU nooit openlijk afstand genomen van haar rol in deze periode.
SPA en PALU: een onmogelijke combinatie
Voor veel trouwe SPA-aanhangers voelt deze samenwerking als een dolk in de rug. Onder het leiderschap van figuren als Guno Castelen, Berenstein en Defares zou zo’n stap ondenkbaar zijn geweest.
De SPA was altijd een bastion van democratie en sociale rechtvaardigheid.
Fred Derby, die op het laatste moment ontsnapte aan de massaslachting van 8 december, zou zich in zijn graf omdraaien als hij zou zien dat ‘zijn’ partij nu samenwerkt met een beweging die zich nooit volledig heeft gedistantieerd van de donkere kanten van Suriname’s recente geschiedenis.
Het brein achter de zet: Wayne Telgt
Achter deze opmerkelijke zet lijkt Wayne Telgt de drijvende kracht te zijn. Jarenlang liet hij op de radio van zich horen als een felle criticus van autoritaire regimes en ondemocratische praktijken.
Hoe kan iemand met zo’n uitgesproken mening nu het brein zijn achter een samenwerking die alles waarvoor hij beweerde te staan tenietdoet?
De geruchtenmolen draait op volle toeren: is dit een strategische zet om zich populair te maken binnen de vakbeweging OPTSU, met als uiteindelijk doel een zetel in De Nationale Assemblée?
Het lijkt erop dat persoonlijke ambities en politieke opportunisme hier zwaarder wegen dan principes.
De laatste adem van de SPA?
Met deze beslissing zet de huidige leiding van de SPA de toekomst van de partij op het spel. Voor veel leden en sympathisanten is de maat vol.
De partij die ooit een baken van hoop was voor arbeiders en kleine ondernemers, lijkt nu haar laatste adem uit te blazen. Wat overblijft, is een SPA die haar ziel heeft verkocht voor een politieke alliantie die moreel en historisch onhoudbaar is.
De vraag die nu op ieders lippen brandt: blijft er nog iets over van de SPA’s oorspronkelijke idealen, of heeft de huidige leiding met deze stap de doodsteek aan de partij gegeven?
G. Anches, een trouwe SPA- aanhanger
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
