Dure auto blijft statussymbool voor groot deel Surinamers met schulden

volkswagen amarok pickup auto

Soms lijkt Suriname op een toneelstuk. Iedereen wil een hoofdrol. Iedereen wil gezien worden. Maar achter de schermen? Daar speelt zich een ander verhaal af. Eentje van leningen, afbetalingen en stress.

Ik zie het steeds weer. Dure auto’s voor de woning, terwijl de koelkast bijna leeg is. Merkkleding aan het lijf, maar geen geld voor een doktersbezoek.

Alles draait om de buitenkant. Alsof het belangrijker is om rijk te lijken dan te leven in rust.

Een voorbeeld: ik ken een dame uw die in een relatief dure auto op afbetaling rijdt. Elke dag lijkt ze te stralen. Maar ondertussen leent ze geld bij iedereen behalve haar eigen familie.

Ze leeft boven haar stand, en iedereen ziet het. Alleen zij niet. Ze denkt dat ze indruk maakt. Maar mensen fluisteren achter haar rug. Sommigen lachen zelfs.

En ze is niet de enige. Ik hoor zulke verhalen vaak. Niet alleen hier, trouwens. Toen ik in Nederland woonde, zag ik hetzelfde bij bepaalde groepen.

Vooral mensen van niet- Nederlandse komaf. Dure spullen, Maar ook daar: veel show, weinig inhoud. Het lijkt een cultureel ding.

Wat mensen vergeten, is dat anderen niet dom zijn. Je kunt niet voor altijd doen alsof. Vroeg of laat valt het masker. Dan blijft er niets over behalve schaamte.

We hoeven geen dure spullen te hebben om waardevol te zijn. Je bent meer waard als je gewoon eerlijk leeft. Mensen respecteren dat. Veel meer dan een auto die je eigenlijk niet kunt betalen.