De commotie na beschuldigingen zoon Surinaamse president Santokhi

Analyse brein nadenken

De recente commotie rondom de uitspraken van de zoon van president Santokhi over het kabinet en het diplomatiek optreden van Suriname heeft de politieke sfeer in het land op scherp gezet.

Wat begon als een persoonlijke uiting van frustratie lijkt zich nu te ontwikkelen tot een politiek wapen, waarbij het nationale belang van Suriname op de tweede plaats komt.

Het is pijnlijk duidelijk dat deze kwestie geen gewone politieke strijd is, maar eerder een persoonlijke afrekening die plaatsvindt op het publieke toneel, en dat heeft verregaande gevolgen voor de geloofwaardigheid van de staat Suriname.

Wat veel mensen wellicht niet begrijpen, is dat deze situatie niet alleen de interne politiek raakt, maar ook de externe diplomatie van Suriname. De diplomatieke wereld draait om vertrouwen en het beschermen van nationale belangen.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft correct gereageerd door de consulaire medewerker in Miami, die onacceptabele uitspraken deed, onmiddellijk buiten functie te stellen.

Echter, deze procedurele reactie biedt weinig soelaas voor de schade die al is aangericht in de ogen van zowel buitenlandse partners als de Surinaamse bevolking.

Hoe kan Suriname zichzelf nog serieus nemen op het wereldtoneel wanneer zelfs zijn leiders niet in staat zijn om interne conflicten in goede banen te leiden?

Het lijkt alsof de politiek steeds meer wordt gebruikt als platform voor persoonlijke vete, waarbij de belangen van het volk en de staat in de verdrukking komen.

De zoon van Santokhi lijkt meer geïnteresseerd in het uitvechten van een persoonlijke strijd met zijn vader dan in het bevorderen van de belangen van Suriname.

Zijn uitspraken, ongeacht de persoonlijke gevoelens die hierachter schuilen, zijn schadelijk voor de staatsdiplomatie en geven het internationale publiek het idee dat Suriname politiek gezien instabiel is.

Daarmee worden de grenzen van de politiek overschreden, waarbij er geen respect meer lijkt te zijn voor de gemaakte afspraken, zoals de gedragscode van het ministerie. Deze gedragscode is bedoeld om het nationale imago te beschermen en de belangen van Suriname te dienen.

De publieke uitspraken van de consulaire medewerker, die overigens het vertrouwen van Suriname ernstig schaden, zijn niet alleen in strijd met deze code, maar ook met de ethiek die van elke diplomaat verwacht wordt.

Het is tragisch dat het conflict tussen vader en zoon het publieke discours zo ver heeft kunnen bereiken.

In plaats van te focussen op de werkelijke uitdagingen waarmee het land wordt geconfronteerd, zoals economische stabiliteit en het verbeteren van de gezondheidzorg, zien we hoe persoonlijke belangen worden ingezet voor politieke winst.

Dit kan niet zonder gevolgen blijven. Het is hoog tijd dat Suriname zich herinnert aan het grotere geheel en de staatsbelangen boven persoonlijke vetes stelt.

De schade die deze politieke uitwisseling met zich meebrengt is aanzienlijk en het volk van Suriname heeft het recht om leiders te hebben die hun persoonlijke conflicten niet ten koste van hen uitvechten.

Het is van essentieel belang dat de regering, evenals alle andere politieke leiders, deze situatie niet alleen als een interne zaak beschouwen, maar als een kwestie die de nationale integriteit raakt. Alleen dan kan Suriname als land weer met een eenstemmig en stevig diplomatiek front naar buiten treden.

D. Karamat-Ali