Dat er in Suriname in de afgelopen 49 jaar geen of minimaal sprake is geweest van vooruitgang, is meer dan duidelijk voor iedereen die áltijd de ogen en oren goed openhoudt, een weldenkende instelling heeft en voor rede vatbaar is. En vooral niet de mentaliteit heeft van erbij staan, ernaar kijken en denken dat het allemaal vanzelf overwaait.
In dit artikel ga ik Surinaamse politieke en maatschappelijke omstandigheden vergelijken met een klein land dat decennia geleden ook te maken had met enorme corruptie en andere processen die de ontwikkeling van het land alleen maar tegenwerkten. Dat land is nu een van de minst corrupte en rijkste landen van de hele wereld. Op de wereldkaart van veiligheid kleurt Singapore groen, omdat dit land de veiligheid hoog in het vaandel heeft zitten.
In 1959 werd Lee Kuan Yew de eerste premier van Singapore die tot 1990 een heel rigoureus beleid heeft gevoerd. Vanaf zijn aantreden stond hij voor sterk politiek leiderschap, een robuust anti-corruptiekader en een cultuur in de samenleving die corruptie ten stelligste afkeurt.
Zijn oudste zoon Lee Hsien Loong werd in 2004 premier en gaf in 2016 aan dat het aantal corruptiezaken in Singapore in het jaar ervoor verder gedaald was, dankzij de doeltreffende aanpak van zijn vader die hij heeft voortgezet tot en met 15 mei 2024.
Lee haalt aan dat meerdere landen hebben wat Singapore heeft: een anti-corruptie agentschap, anti-corruptie wetten en gedragscodes voor ambtenaren. Toch blijft corruptie endemisch in veel landen, zowel ontwikkeld als in ontwikkeling.
In Singapore verwacht en eist de samenleving een schoon systeem. De Singaporezen keuren het ‘voor wat hoort wat-systeem’ niet goed, en melden gemakkelijk corrupte praktijken wanneer ze die tegenkomen. Bedrijven hebben er ook vertrouwen in dat de regels transparant zijn en eerlijk worden toegepast, aldus Lee Hsien Loong. Maar dat wil niet zeggen dat Singapore corruptie voor altijd heeft verbannen.
De letterlijke woorden van Lee:
“Omdat corruptie uiteindelijk wordt gedreven door de menselijke natuur en hebzucht, hoe strak het systeem ook is, zullen sommige individuen soms nog steeds in de verleiding komen om de regels te overtreden. In dat geval worden de overtreders gepakt en streng behandeld. Het schoonhouden van een systeem moet aan de top beginnen door integriteit te handhaven.”
Als we het bovenstaande vertalen naar de politieke en maatschappelijke omstandigheden in Suriname vanaf 1975, dan is de conclusie dat letterlijk alles tegenovergesteld is van die van Singapore. Niemand in Suriname vanuit de politiek heeft het lef om corruptie aan te kaarten waar het thuis hoort om daadwerkelijk streng behandeld/afgestraft te worden. Hoe zou dat toch komen?
Ik zeg altijd: Als je een vinger naar een ander wijst, moet je vooral eerst bij jezelf te rade gaan of jouw vingers wel allemaal brandschoon zijn. Is dat niet het geval, dan is het raadzaam om datgene waar jezelf de fout in bent gegaan te vereffenen. Daarna pas is er alle recht om naar een ander te wijzen en stappen ondernemen.
In zoveel artikelen van verschillende schrijvers is de afgelopen jaren herhaaldelijk opgeroepen tot integriteit, transparantie, streng optreden tegen corruptie etc. Maar de oren, ogen en monden van de verantwoordelijken om ermee aan de slag te gaan, blijven hermetisch gesloten, en is struisvogelpolitiek wat in Suriname al een halve eeuw hoogtij viert.
Op 24 januari 2014 is de wet voor anti-corruptie ingediend en op 31 augustus 2017 in DNA met 40 stemmen aangenomen. Maar wat is het nut van zo’n wet als die toch niet consequent wordt toegepast?
Mijn oproep aan de huidige regering en het OM is om een daadkracht aan de dag te leggen in dit nieuwe en frisse jaar 2025 door deze wet met terugwerkende kracht voor alle bekende en onbekende corruptiegevallen in werking te laten gaan. Toon naar de samenleving hetzelfde lef die de premiers van Singapore vanaf 1959 tonen in samenwerking met de burgers, zodat de aankomende regering zich ook geroepen voelt om in uw voetsporen van anti-corruptie te treden.
Francis Renfurm
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
