Iedereen die in Nederland voor de PVV gekozen heeft en in Amerika voor de Republikeinen, heeft eigenlijk datgene gekregen wat ze geen van allen gedacht hadden te krijgen. Namelijk precies níet wat hen zo stellig beloofd was tijdens de verkiezingscampagnes. Vooral in Amerika heerst er onbegrip en verwarring.
In Suriname heeft de meerderheid in 2020 voor de zoveelste keer op de oude, vervuilde politieke partijen gestemd. Hierdoor is er ook tijdens deze regeertermijn minimaal tot niets duurzaams ontwikkeld. Maar zoals altijd tijdens elke vijfjarige regeerperiode sinds 1975 krijgt de bekende inhalige kleine groep in de samenleving alle gelegenheid vele treden van de financiële ladder omhoog te klimmen. Daar staat geen noemenswaardige inzet t.b.v. de bevolking tegenover.
Op 25 november ‘vieren’ we met z’n allen 50 jaar Onafhankelijkheid. Maar kan iemand mij vertellen wat er dan eigenlijk te vieren valt? Aan het woord onafhankelijkheid koppel ik de uitdrukking ‘op eigen benen staan’. Dat doen volwassen jongeren die het ‘warme nest’ verlaten, omdat ze in staat zijn om voor zichzelf te zorgen zonder voortdurende inbreng van hun ouders.
Suriname heeft in mijn ogen nooit echte zelfstandigheid gekend. Na stopzetting van ontwikkelingshulp uit Nederland in de jaren tachtig kwam ons land financieel behoorlijk krap te zitten. Daardoor werden er oneigenlijke wegen bewandeld ter opvulling van het ontstane financiële gat. Uiteindelijk heeft dat nadelig uitgepakt en wordt de situatie in het land tegenwoordig van kwaad tot erger. Het is de aankomende regering geboden om vanaf de start écht paal en perk te stellen door een streng en strak beleid. De afgelopen vijftien jaar is het constant de ene lening na de andere afsluiten geweest, waardoor de nog af te betalen schulden enorm de pan uit rijzen.
Voor Suriname is het de hoogste tijd om leiders aan te stellen die de Surinamers serieus nemen door daadkracht te tonen en hun schouders onder het zware werk durven te zetten om uit dit diepe dal te klimmen door de benodigde acties te ondernemen die de afgelopen 50 jaar ondernomen hadden moeten worden.
De Surinamers die blijven vasthouden aan dezelfde oude politiekvoering en hun stem blijven uitbrengen op dezelfde vervuilde partijen, zijn jarenlang ziende blind, horende doof, hanteren struisvogelpolitiek en doen alsof hun neus bloedt. En om het heel duidelijk te stellen, bedoel ik met vervuilde partijen díe partijen die heel bewust de andere kant op blijven kijken door maar geen stelling te nemen tegen leden die een of meerdere smetten op hun naam hebben staan. Er wordt deze leden helemaal geen strobreed in de weg gelegd.
Blijf je je als kiezer vasthouden aan het oude, dan verandert er helemaal níets aan de belabberde situatie waarin Suriname nu al veel te lang verkeert. En kom dan ook niet achteraf klagen, maar draag dan de komende vijf jaren het kruis waarvoor je zelf gekozen hebt. En het kruis staat voor het totale gebrek aan patriottisme, integriteit, intelligentie, transparantie, (zelf)respect, eerlijk- en oprechtheid, stabiliteit, algemeen belang, duurzaamheid en ga zo maar door.
Sinds eind vorig jaar bekruipt mij het gevoel dat er veel mensen op deze wereld rondlopen die last hebben van het Stockholm syndroom. Dat is een verschijnsel waarbij een slachtoffer sympathie krijgt voor de dader. Bijvoorbeeld in het geval van seksueel misbruik, mishandeling of een gijzeling.
Ondanks het jarenlange visieloze beleid dat de meeste Surinamers vreselijk dupeert en uitknijpt, blijven velen toch hun geloof vestigen op deze foute leiders. Maar waarom??? Zij houden hun ogen en oren opzettelijk hermetisch gesloten om de werkelijkheid van alle onrecht hun jarenlang aangedaan buiten te houden. En voor zichzelf nadenken, een eigen mening erop na houden en opkomen voor jezelf, is ver te zoeken. Zij laten zich als het ware vrijwillig gijzelen door hun leiders, die z.g. in hun ogen niets fout hebben gedaan/ doen. Deze mensen kijken weg als er duidelijk zaken gebeuren die niet door de beugel kunnen en blijven deze leiders ondanks hun dubieuze handelingen trouw. Terwijl ik dit opschrijf, schud ik meewarig mijn hoofd van ontsteltenis en afkeer.
In Suriname maken we al een halve eeuw mee dat regeringen het maar niet voor elkaar krijgen om bijvoorbeeld het armoedevraagstuk op te lossen. Dat komt, omdat de meerderheid van de stemgerechtigden maar telkens op dezelfde inhalige partijen/ politici blijft stemmen.
Deze partijen in het landsbestuur en personen op aanverwante posten hebben vanaf 1975 tot op de dag van vandaag bewezen dat ze alleen hun uiterste best doen om met hun graaigrage handen zoveel mogelijk uit de staatskas zichzelf toe te eigenen, zodat zij en hun innercircle voor de rest van hun leven gebakken zitten. Geen van hen bekommert zich écht om de mede Surinamers, want daadwerkelijk opstaan en met tastbare acties opkomen voor het algehele welzijn van de rest van de landgenoten blijft maar uit. Ze blijven maar erbij staan en toekijken hoe mede landgenoten keihard werken om met heel veel moeite het hoofd boven water te houden.
Er is soms wat stemverheffing en commotie in DNA, maar daar blijft het ook bij. De opvolgende volksvertegenwoordiging heeft gewoon 51 dáádkrachtige leden nodig die door hun tastbare acties laten zien dat zij het werkelijk durven op te nemen voor de samenleving en staan voor wetten t.b.v. alle ingezetenen.
De schrijnende berichten over de zorg, onderwijs en veiligheid bereiken ook de rest van de wereld. Dan zou je toch denken dat alle zeilen bijgezet worden om voortaan zo goed mogelijk voor de dag te komen en uit de verschillende tranches van het IMF elke cent in deze sectoren te stoppen en verantwoording daarover afleggen? Hoe vaak is er door Surinamers te lande en daarbuiten gevraagd naar volledige transparantie van alle financiële uitgaven zoals toegezegd tijdens de verkiezingsrace in 2019?
Men doet gewoon vijf jaar lang alsof er geen vuiltje aan de lucht is en gaat rustig door met aanmodderen. Op het einde van hun termijn regelt men ad hoc allerlei zaken om de tekortkomingen enigszins te vereffenen. Nu ineens kan er van alles om stemmen te winnen, hoewel zij stellig beweren dat het niet is om verkiezingswinst te behalen. Wie neemt wie in de maling?
Surinamers, laat je a.u.b. door niemand meer misleiden en bedenk wat er allemaal in de afgelopen vijf jaar nagelaten is te doen, waardoor je ondanks keihard werken nauwelijks tot geen vooruitgang hebt geboekt in je eigen leven.
Om het geheugen van iedereen wat op te frissen, deel ik onderaan dit artikel een paar titels van eerder verschenen artikelen die gaan over vooral stellig beloven transparant te zijn over alle financiële transacties en andere loze beloftes door de jaren heen. Ook de verwijzing naar het officiële staatbesluit door de huidige president beklonken omtrent notarieel vastleggen van inkomen en vermogen is na te lezen.
Hoe opmerkelijk is het dat maar één ambtsdrager in het huidige landsbestuur zich heeft gehouden aan het vooraf vastleggen van inkomen en vermogen?!? Onlangs is ons ook medegedeeld dat verdere vastlegging uitgesteld is na de aankomende verkiezingen zonder opgave van de reden. Hoe kan het ook anders na vijf niet transparante regeringsjaren?
Dit keer doe ik geen oproep, maar laat het over aan ieders geweten welke richting te kiezen voor ons geliefd Suriname.
Francis Renfurm
Artikelen:
• ‘Santokhi: Suriname ten onder aan family & friends’ verschenen d.d. 11 mei 2015
• ‘Santokhi: Welvaart alleen mogelijk door goed en transparant bestuur’ verschenen d.d. 24 maart 2019
• ‘Van Trikt besmet met ‘loze beloftevirus’ van Bouterse’ verschenen d.d. 26 september 2019
• ‘Vanaf 2000 geen verantwoording van staatsinkomsten en uitgaven’ verschenen d.d. 14 augustus 2020
• ‘Waar is de beloofde transparantie bij de begroting’ verschenen d.d. 4 oktober 2021
• Staatbesluit: Verklaring van Inkomen en Vermogen verschenen d.d. 5 september 2023
• ‘Invoering standaardformulier Verklaring van Inkomen en Vermogen na verkiezingen’ verschenen d.d. 7 februari 2025
• ‘Opinie: Regering-Santokhi verheft nepotisme tot nationale sport’ verschenen d.d. 14 maart 2025
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
