Auteur, docent, examinator Nederlands en gemeenteraadslid Karel Spitsbaard uit Nederland is deze week op bezoek in Suriname om zijn debuutroman ‘Oma’s die katten eten’ te promoten en onder de aandacht te brengen van de Surinaamse lezers.
Met ongebruikelijk taalgebruik en een reeks van onwaarschijnlijke gebeurtenissen neemt Spitsbaard de lezer mee op een onvergetelijke reis door de wereld van personages, die een bitter leven vol armoede, huiselijk geweld en criminaliteit leiden.
In deze roman gaan cynisme en humor hand in hand, maar altijd met een rauw randje van kritiek op ouders, zorgverleners en overheden.
‘Oma’s die katten eten’ stelt terecht de vraag: is het leven voor iedereen maakbaar? Als je leven niet over rozen gaat, is een rooskleurig leven zonder zorgen dan ooit mogelijk? Spitsbaard is zelf het antwoord.
Naast zijn boekpromotie heeft hij ook in Suriname zijn boeken verkocht aan middelbare school in Paramaribo, waar hij deze week ook de leerlingen van die school examentrainingen heeft gegeven.
De keuze om naar Suriname te komen was vrij eenvoudig. De oma van Spitsbaard heette Oosterling en was in 1920 op 16-jarige leeftijd onder valse voorwendselen met de toenmalige plaatsvervangend gouverneur de heer Van Drimmelen naar Nederland gekomen.
Aangekomen in Nederland kon ze niet studeren, want ze werd gebruikt om alles in huis schoon te houden. Toen ze eenmaal ouder was, verliet ze met tegenzin van Van Drimmelen het huis in Den Haag om een gezin te ondersteunen waarvan de jonge moeder van dat gezin zou komen te overlijden door een vreselijke ziekte.
Mevrouw Oosterling huwde na een aantal jaren de weduwnaar en kreeg op 28-jarige leeftijd haar eerste kind; er zouden nog negen kinderen volgen. In de Tweede Wereldoorlog heeft ze naar eigen zeggen ooit Anton de Kom ontmoet.
Met toestemming van de Anton de Kom stichting werden deze korte ontmoetingen beschreven in ‘Oma’s die katten eten’.
De titel lijkt misleidend, immers gaat het boek merendeels over personages, die de lezer hun onwaarschijnlijk moeilijke levens vertellen.
De auteur geeft een korte uitleg: “Niemand wil een kat eten, niemand, en zeker geen lieve oma’s willen een kat eten. Toch zijn er heel veel mensen, die iedere dag moeilijke keuzes moeten maken bij dilemma’s om te overleven.
“Mijn oma heeft ongewild met haar gezin een kat moeten eten tijdens de hongerwinter in 1944. Het hele gezin heeft de oorlog overleefd.” In het boek zelf wordt de lezer gewaarschuwd voor deze passage in het boek.
Er is inmiddels ook contact gelegd met de Clark Accord Foundation om het boek in ontvangst te nemen. Spitsbaard heeft net als deze stichting het geloof in eigen kunnen, positiviteit, liefde voor anderen, eigen geschiedenis en cultuur hoog in het vaandel staan.
Het doorgeven van deze waarden aan jongere generaties is meer dan nodig en zeer waardevol, aldus Spitsbaard.
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
