Adviezen van Surinaamse grootmoeders worden te vaak zonder vragen overgenomen

oma grootmoeder oud vrouw hindostaans

In Suriname wordt de “wijsheid” van grootmoeders en moeder vaak zonder vragen overgenomen, alsof elke uitspraak een onfeilbare waarheid is.

Adviezen worden met een bijna religieuze eerbied gevolgd, en menig Surinamer neemt deze eeuwenoude gebruiken als vanzelfsprekend aan.

Maar ik ben van mening dat dit ervoor zorgt dat een heleboel onzin uit de oude tijd van generatie op generatie wordt doorgegeven, zonder dat iemand zich afvraagt waaróm we het eigenlijk doen.

Een goed voorbeeld hiervan is het wassen van kinderen met blauwsel, een eeuwenoud gebruik dat volgens sommige mensen boze geesten zou afweren.

Blauwe vlekken op het huidje van een kind—dat zou de geesten afschrikken, zeggen de lichtgelovigen. Maar hoe kan een simpele kleur iemand beschermen tegen onzichtbare krachten?

Het klinkt eerder als een volksverhaal dat nooit serieus onderzocht is. Toch blijven ouders het gebruiken, omdat ze er zelf mee zijn opgegroeid en er nooit vraagtekens bij hebben gezet.

En dan hebben we nog de vele rituelen rond de zwangerschap, zoals het niet laten zien van een zwangere buik aan bepaalde personen, omdat dit ongeluk zou brengen.

Deze rituelen, hoe absurd ze ook klinken, worden nog steeds overgedragen aan de volgende generatie.

Misschien is het nu tijd dat we ons gezond verstand gaan gebruiken. Ik denk dat er een groot verschil is tussen respect voor tradities en het klakkeloos overnemen van achterhaalde rituelen.

Tradities kunnen zeker waardevol zijn, maar dat betekent niet dat we blind moeten geloven in alles wat onze grootmoeders en moeders ons vertellen.

Misschien is het tijd om kritisch te kijken naar wat we nu eigenlijk doorgeven en ons af te vragen: brengt dit ons echt verder, of houden we elkaar gewoon voor de gek?

Foto ter illustratie.