SLM van nationale trots naar nationale frustratie

slm surinam airways airbus 340 pz tcp

Surinam Airways, ooit een bron van trots voor Surinamers wereldwijd, is vandaag de dag verworden tot een symbool van frustratie, onzekerheid en slechte communicatie.

De zoveelste geannuleerde vlucht, deze keer naar Suriname, laat opnieuw honderden reizigers in verwarring en wanhoop achter. Waar blijft de verantwoordelijkheid?

Passagiers klagen terecht. Veiligheid staat voorop, absoluut. Maar het gebrek aan transparantie, duidelijke communicatie en tijdige terugkoppeling maakt alles erger.

Al maanden wachten reizigers op reactie op claims – zonder enig bericht van SLM. Als nationale luchtvaartmaatschappij zou service en betrouwbaarheid juist de kern moeten zijn. In plaats daarvan regeert het zwijgen.

De situatie roept veel vragen op. Is er werkelijk een technisch probleem? Of speelt er – zoals al vaker gesuggereerd – een financieel conflict waardoor het toestel niet mag vertrekken?

De stilte voedt het wantrouwen, en terecht. Men durft zelfs te stellen: “rommelmaatschappij”, en dat raakt. Want het is niet alleen frustratie, het is verdriet. Verdriet om wat SLM ooit was en allang niet meer is.

Voor velen is het duidelijk: wie zekerheid wil, kiest liever voor KLM. En dat doet pijn, want het zou juist onze eigen maatschappij moeten zijn die vertrouwen uitstraalt. In plaats daarvan is SLM een hoofdpijndossier geworden.

Hoelang nog? Wanneer komt er een oplossing? En SLM? Die moet snel van koers veranderen, voordat het laatste restje vertrouwen definitief verdwenen is.

D. Karamat-Ali