Soms hoor je een verhaal dat je even laat slikken. Vorige week vernam ik zo’n verhaal van een oude kennis uit Nederland.
Hij had Suriname al jaren niet bezocht. Niet omdat hij niet wilde, maar omdat het leven hem gewoon niet had meegezeten.
Financiële zorgen, privéomstandigheden, je kent het wel. Maar hij besloot: het is tijd. Hij spaarde, plande en boekte eindelijk dat felbegeerde ticket naar Paramaribo.
Hij had zijn familie al lang niet meer gezien en keek er enorm naar uit. Vooral omdat ze hem steeds vroegen wanneer hij nou eindelijk zou terugkeren.
“We missen je,” zeiden ze. “Je moet echt komen.” Dat gaf hem hoop. Maar wat er gebeurde toen hij eenmaal hier was? Dat had hij nooit verwacht.
Zijn familie was totaal anders dan hij had gedacht. Ze waren afstandelijk, zaten de hele tijd op hun telefoon en leken geen interesse te hebben in zijn bezoek.
Hij bleef langer dan tien dagen, maar zag hen maar één keer en dan ook nog voor korte tijd. Geen gezellige uitstapjes, geen etentje samen, geen warme momenten. Altijd was er een excuus.
Wat hem het meest raakte, was dat geld geen rol speelde. Zijn familie behoort tot de middenklasse en zou best iets kunnen organiseren. Maar het leek alsof ze gewoon geen moeite wilden doen.
Nu twijfelt hij of hij nog contact met hen moet houden. Waarom blijven investeren in een familie die hem niet echt waardeert?
Dit zet me aan het denken: hoe vaak zeggen we dat we iemand missen, maar nemen we eigenlijk niet de tijd om echt samen te zijn?
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher, verbonden aan GFC Nieuws.
Ze analyseert Surinaamse gewoonten en vergelijkt deze met internationale trends op het gebied van beauty, mode, voeding, culinair en reizen.
Met haar expertise biedt ze unieke inzichten in hoe de lokale levensstijl zich verhoudt tot mondiale ontwikkelingen.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
