Er wordt steeds vaker gezegd dat mensen in het binnenland van Suriname eerst naar school moeten, voordat ze een goede baan kunnen vinden.
Onderwijs is immers de sleutel tot vooruitgang en economische zelfstandigheid.
Maar hoe haalbaar is dat als goed onderwijs in het binnenland nog steeds een grote uitdaging is?
Veel dorpen kampen met structurele problemen in het onderwijs.
Het regenseizoen kan voor overstromingen zorgen, terwijl de droogte het water in de rivieren en kreken doet opdrogen.
Bovendien is er een tekort aan schoolmateriaal, variërend van boeken tot meubels.
Een ander groot probleem is het tekort aan gekwalificeerde leerkrachten. Veel onderwijzers kiezen voor een baan in de stad, waar de werkomstandigheden gunstiger zijn.
Dit leidt ertoe dat scholen vaak draaien op een handjevol leerkrachten, waardoor leerlingen niet de volledige leerervaring krijgen die nodig is om zich verder te ontwikkelen.
Het onderwijsproces stagneert en achterstallige betalingen van transport zijn vaak een bijkomend probleem, waardoor onderwijsgevenden te laat op hun standplaatsen arriveren en kostbare tijd verloren gaat.
Door de beperkte toegang tot educatie blijven veel jongeren in het achterland afhankelijk van traditionele levenswijzen, zoals kleinschalige landbouw en mijnbouw.
Dit is op zich geen probleem, maar wanneer modernisering en economische druk toenemen, wordt het gebrek aan formeel onderwijs een obstakel.
Werkgevers eisen diploma’s, terwijl het systeem hen onvoldoende de kans biedt om deze te behalen.
Deze vicieuze cirkel houdt de ongelijkheid in stand.
Zonder goed onderwijs zijn er minder kansen op goedbetaalde banen, en zonder goedbetaalde banen blijft het binnenland economisch achter.
Foto ter illustratie
S. King maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
