Joyce Williams zwicht onder politieke druk

Joyce Williams

De ‘interne strubbelingen’ binnen de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) hebben zaterdagavond geleid tot een opmerkelijke wending: vicevoorzitter Wayne Telgt wordt de lijsttrekker van OPTSU, en niet voorzitter Joyce Williams, zoals eerder werd verwacht.

Dit besluit kwam na een vergadering waarin de structuren van de partij zich breed achter Telgt schaarden.

Maar laten we even terugspoelen. Eerder had OPTSU juist duidelijk de voorkeur uitgesproken voor Williams als lijsttrekker, en zij had die positie ook aanvaard.

Haar naam werd in politieke kringen al genoemd als de aanvoerder van de partij bij de komende verkiezingen. Wat is er dan precies veranderd?

Williams, die al jaren niet politiek actief is, was een verrassende keuze. Hoewel ze ooit minister van Arbeid was, heeft ze sindsdien nauwelijks nog een publieke rol gespeeld.

Ze is amper bekend bij de kiezers en mist de electorale slagkracht die nodig is om de partij richting verkiezingssucces te loodsen.

Critici stellen dat Telgt juist naar de SPA werd gehaald om de partij nieuw leven in te blazen.

Met zijn achtergrond bij de NPS en zijn eerdere verkiezingssucces – waarbij hij enkele duizenden stemmen behaalde – had hij de ervaring en het politieke netwerk om de partij een serieuze kans te geven.

Dat zijn kandidatuur eerst genegeerd werd, en pas later na publieke druk alsnog werd aanvaard, roept vragen op over de interne besluitvorming binnen de partij.

Het hele proces laat een chaotisch beeld zien van de SPA. Waarom werd Williams eerst naar voren geschoven als lijsttrekker als men wist dat haar politieke profiel niet sterk genoeg was?

Waarom werd Telgt, die veel meer electorale potentie had, pas later naar voren geschoven?

n belangrijker nog: heeft Williams uiteindelijk vrijwillig afstand gedaan van het lijsttrekkerschap, of is ze onder druk gezet?

Wat hier gebeurt, is een klassiek voorbeeld van politieke schermutselingen binnen een partij die worstelt met leiderschap en richting.

Williams lijkt eieren voor haar geld te hebben gekozen en zich uit de strijd teruggetrokken, terwijl Telgt alsnog de leiding krijgt.

Maar de manier waarop dit tot stand kwam, maakt duidelijk dat er binnen de SPA geen duidelijke strategie was en dat er intern sprake is van machtsstrijd en besluiteloosheid.

Ben M.D.