Rapporten van de Centrale Landsaccountantsdienst (CLAD) zouden in een democratie toegankelijk moeten zijn voor het publiek, vooral als het gaat om onderzoeken naar mogelijke malversaties binnen de overheid.
Toch blijft cruciale informatie vaak verborgen, zelfs voor de betrokkenen. Dit roept niet alleen vragen op over transparantie, maar ondermijnt ook het vertrouwen van de samenleving in het bestuur.
Minister Stanley Raghoebarsing van Financiën en Planning heeft tijdens de regeringspersconferentie laten weten dat de eerste rapportage van het CLAD-onderzoek naar de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Bronto Somohardjo, reeds aan de president is overhandigd.
Voor het einde van het jaar zal een tweede rapportage volgen. Toch weigert de minister inhoudelijk in te gaan op de resultaten en schuift hij de verantwoordelijkheid voor het informeren van de samenleving volledig door naar president Santokhi.
Hoewel het begrijpelijk is dat het staatshoofd als hoogste gezagsdrager het voortouw moet nemen in communicatie over dergelijke gevoelige kwesties, wekt de geheimhouding achterdocht.
Het publiek heeft recht op transparantie, zeker wanneer het gaat om het mogelijke misbruik van publieke middelen. De huidige aanpak lijkt eerder een strategie om kritiek te vermijden dan een serieuze poging om verantwoording af te leggen.
De samenleving moet zich afvragen waarom CLAD-rapporten niet standaard openbaar worden gemaakt. Dit gebrek aan transparantie versterkt de indruk dat bepaalde informatie wordt achtergehouden om specifieke belangen te beschermen.
In een democratie zou juist volledige openbaarheid van dergelijke onderzoeken de norm moeten zijn.
N. Mohari
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
