Suriname heeft leiderschap en innovatie nodig voor zijn olie-toekomst, zegt Rampersad

Suriname heeft leiderschap en innovatie nodig voor zijn olie-toekomst. Dat laat professor Hubert Rampersad aan GFC Nieuws weten.

Hij schrijft het volgende.

Onlangs hebben de voormalige Staatsolie-directeur en anderen in de samenleving hun ernstige bezorgdheid geuit omtrent het groot gebrek aan een strategische visie bij Staatsolie en de Surinaamse regering op de toekomst van de olie- en gasindustrie en op de duurzame besteding van de miljardeninkomsten die Suriname vanaf 2028 zal ontvangen.

Ik deel deze bezorgdheid ook. Er wordt helaas niet geleerd van bijvoorbeeld Noorwegen dat middels hun oliefonds de overtollige inkomsten van de aardoliesector duurzaam en eerlijk beheert om de economie te beschermen tegen corrupte politici en om zo oververhitting van de economie te voorkomen.

In dertig jaar tijd bouwde het Noorse Oliefonds uit oliewinsten een vermogen van ruim $1.74 trillion op. Het fonds is een van de grootste investeerders ter wereld en een spaarpot voor toekomstige generaties.

Suriname heeft veel meer corrupte politici dan Noorwegen per hoofd van de bevolking. Wat gaat er met de miljarden olie-inkomsten vanaf 2028 gebeuren zonder een duurzaam en ethisch beheerd oliefonds? Ja, precies wat er met Venezuela en Nigeria is gebeurd.

Staatsolie heeft onlangs aangekondigd dat het bedrijf zich volledig inzet voor de oprichting van een Staatsinvesterings- en Stabilisatiefonds (SWSF). Maar dit staat nog in de kinderschoenen en directeur Annand Jagesar van de VHP doet er erg geheimzinnig over.

Zoiets belangrijks moest al volledig zijn uitgewerkt en transparant met de samenleving gecommuniceerd worden, en niet alleen via onderonsjes met de VHP-top en op VHP-massameetings. Dit getuigt van gebrek aan visionaire en ethische leiderschapskwaliteiten bij deze boekhouder.

Het Surinaamse oliefonds moet ingebed zijn in een holistische strategische visie op duurzame ontwikkeling van een geïntegreerde olie- en gasindustrie.

Deze visie is er helaas nog niet, vrijwel alles in Suriname gebeurt namelijk ongestructureerd en op ad-hocbasis, waardoor ons land grote kansen mist om op duurzame wijze veel waarde aan onze grondstoffen toe te voegen.

Dit is ook het geval met de onlangs gesloten bauxietovereenkomst met Chinalco, waarbij de kortzichtige president Santokhi de Chinezen onbewerkt bauxiet naar China laat exporteren zonder goed nagedacht te hebben over de opzet van een geïntegreerde grootschalige bauxietindustrie in West-Suriname waarmee veel meer geld voor het land op duurzame wijze kan worden gegenereerd.

Suriname blijft zo al meer dan 50 jaar sukkelen en aanmodderen. De miljarden olie-inkomsten vanaf 2028 zullen met de huidige leiders helaas niet ten goede komen aan duurzame welvaart van alle Surinamers.

Het wordt daarom tijd dat er integere, visionaire, grote en holistische denkers in Suriname opstaan die purpose-driven zijn, principiële keuzes kunnen maken, prioriteiten kunnen stellen, veerkracht tonen en een proactieve innovatieve mindset hebben.

Ze moeten hun vaardigheden op het gebied van duurzaamheid, innovatie, emotionele intelligentie, creativiteit, kritisch denken, persoonlijke integriteit en empathie cultiveren, waardoor ze transities effectief kunnen managen.