Surinaamse activisten meer gelukszoekers dan idealisten

biervliet stephen pakkitow 1

De recente ontwikkelingen binnen de Surinaamse activistenbeweging roepen vragen op over de oprechtheid en effectiviteit van deze groepen.

Het lijkt erop dat veel van deze activisten, in hun streven naar verandering, zijn afgeweken van hun oorspronkelijke idealen en zijn vervallen in opportunisme.

Een bijzonder opmerkelijke gebeurtenis in deze context is de houding van Stefano ‘Pakkitow’ Biervliet, die zijn eigen partij, de PRO, in de steek liet vanwege onenigheid over de deelnamecriteria voor de komende verkiezingen. Dit biedt een onthullend perspectief op de werkelijke intenties van sommige activisten.

Biervliet heeft mede geholpen om de PRO op te richten, maar wanneer het hem niet uitkomt, draait hij de rug naar de partij en zoekt hij een nieuwe beweging om de huidige regering naar huis te sturen.

Dit gedrag schetst een beeld van iemand die eerder gericht is op eigenbelang en strategische positioning dan op een authentieke strijd voor de belangen van het volk.

Het feit dat hij de voorwaarden voor deelname aan de verkiezingen, die onder andere betrekking hebben op personen met een strafblad of betrokkenheid bij rechtszaken, verwerpt, roept vragen op over zijn integriteit en die van zijn nieuwe beweging.

Is het werkelijk in het belang van de democratie en de samenleving dat mensen met een strafblad of die verwikkeld zijn aan rechtszaken kunnen deelnemen aan de politiek? Of is het eerder een opportunistische zet om politieke steun te vergaren, ongeacht de gevolgen?

De huidige machthebbers worden door Biervliet en anderen beschuldigd van het niet vooropstellen van het welzijn van het volk. Maar wat zijn de echte oplossingen die deze activisten bieden?

Het lijkt erop dat hun plannen oppervlakkig zijn en vooral zijn gericht op het creëren van een schijn van verandering zonder concrete strategieën of haalbare doelen.

In plaats van een inclusieve, oprechte benadering te kiezen, lijken deze activisten eerder bezig te zijn met het bevorderen van hun eigen agenda.

Het is belangrijk dat de Surinaamse bevolking kritisch kijkt naar de claims van deze zogenaamde activisten. De tijd van vrijblijvende beloftes en opportunistisch gedrag moet voorbij zijn.

De mensen van Suriname verdienen leiders die werkelijk betrokken zijn bij de gemeenschap, die het welzijn van hun land vooropstellen en die bereid zijn om op basis van principes en integriteit te handelen.

De vraag is niet alleen of deze activisten in staat zijn om de huidige regering af te zetten, maar ook of ze de morele autoriteit en de echte visie hebben om een beter Suriname op te bouwen.

De kans is groot dat deze bewegingen slechts tijdelijke schaduwspelers zijn in de complexe arena van de Surinaamse politiek, en dat zou een gemiste kans zijn voor een natie die snakt naar echte verandering.

D. Karamat-Ali