Het volk verdient een regering die werkt, niet die speelt

somohardjo paul ronnie brunswijk abop pl pertjajah 2

De politieke arena in Suriname wordt steeds meer een toneel van opportunisme en zelfzucht, waarbij de belangen van de partijen vóór die van de burgers komen.

De uitlatingen van Paul Somohardjo, voorzitter van Pertjajah Luhur (PL), over de opvolging van de ministerspost van Binnenlandse Zaken zijn hier een schrijnend voorbeeld van.

Het lijkt erop dat hij niet alleen zijn eigen belangen vooropstelt, maar ook een grotere schaduw werpt over de politieke integriteit van onze nationale instellingen.

Somohardjo’s oproep aan de president om de ministerspost aan zijn partij toe te kennen, is niet meer dan een uiting van politieke angst. Hij verwijst naar een regeringsverklaring die de ministerspost aan PL toeschrijft, maar dit is niet meer dan een afspraak op papier.

Politiek is immers geen sport waarbij je alleen maar je rechten moet opeisen, maar een complex spel dat vraagt om afstemming en samenwerking.

De suggestie dat de president niet moet toegeven aan druk klinkt niet alleen als een smeekbede, maar ondermijnt ook het idee van een regering die ten dienste staat van alle Surinamers.

De situatie rondom de afzetting van Bronto Somohardjo biedt geen enkele garantie voor stabiliteit binnen de huidige coalitie.

Het feit dat er al geruchten zijn over de mogelijke benoeming van iemand buiten de rangen van PL, terwijl Somohardjo hoopt op een partijgenoot, laat zien dat de politieke machtsstrijd veel belangrijker lijkt te zijn dan de noodzaak voor een competente en capabele minister van Binnenlandse Zaken.

Deze roep om politieke benoemingen heeft weinig te maken met de kwalificaties van de kandidaten, maar alles met wie er op dit moment aan de touwtjes trekt.

Het is tevens zorgwekkend dat de coalitie in beraad is over de opvolging van de ministerspost, terwijl de tijd verstrijkt en de zorgen van de burgers over de veiligheid en de binnenlandse orde blijven toenemen.

Deze politieke spelletjes verlammen niet alleen de besluitvorming, maar schaden ook het vertrouwen van de bevolking in de politiek als geheel.

Het is tijd dat politici, waaronder Somohardjo, de werkelijkheid onder ogen zien: het land heeft behoefte aan leiderschap en niet aan partijpolitiek gekonkel.

De burgers van Suriname verdienen geen slapeloze nachten door de incompetentie van hun leiders; ze verdienen een regering die werkt, niet een die speelt.

N. Mohari