Een zorgwekkende trend van politieke opportunisme

Politiek

De recente politieke ontwikkelingen binnen de alliantie van ABOP, waarbij de kleinere partijen PDO en Nieuw Suriname betrokken zijn, laten zien hoe wankel politieke samenwerking in Suriname kan zijn.

Het breken van het vertrouwen binnen politieke samenwerkingsverbanden is zorgwekkend, vooral gezien de bredere patronen van opportunistisch gedrag in de Surinaamse politiek.

De introductie van prominente figuren zoals Robert Vishnudatt in dit politieke spel versterkt deze dynamiek, wat vraagt om een kritische analyse van hun invloed op de huidige situatie. Algoe heeft intussen ontkend dat hij ABOP ondersteunt.

Het opmerkelijke aan Vishnudatt’s aanwezigheid is dat hij zichzelf als “partijpolitiek overstijgend” beschouwt.

Hij ziet zijn rol als een nationaal belang en lijkt zich niet te willen binden aan één partij, maar eerder te opereren als een strategische adviseur die bruggen kan slaan tussen verschillende politieke spelers.

Zijn doel is om zetels te behalen voor zijn “Derde Blok,” waarbij hij openstaat voor samenwerking met partijen zoals de NDP, ABOP, of VHP, afhankelijk van wie uiteindelijk de leiding zal nemen.

Hoewel Vishnudatt’s benadering van “partijoverstijgend” handelen nobel kan lijken, roept het ook vragen op over zijn werkelijke motieven.

Het feit dat hij aanwezig was bij een ABOP-bijeenkomst, terwijl hij tegelijkertijd zijn banden met de NDP behoudt, kan worden gezien als een tactische zet om zijn invloed uit te breiden in verschillende politieke kampen.

Dit opportunistische gedrag sluit aan bij het bredere patroon dat we ook zien bij andere figuren, zoals Nasibdar en Nain, die herhaaldelijk nieuwe allianties aangaan in de zoektocht naar politieke macht en voordelen.

Politieke instabiliteit en opportunisme

Wat zich nu afspeelt is symptomatisch voor een breder probleem binnen de Surinaamse politiek: de steeds terugkerende neiging van politici om allianties aan te gaan op basis van persoonlijke belangen en machtsposities in plaats van een gedeeld ideologisch of nationaal doel.

Het risico hiervan is dat de focus op lange termijn oplossingen voor nationale problemen naar de achtergrond verdwijnt, omdat het politieke landschap voortdurend verandert door de schommelende allianties en het opportunistische gedrag van politieke leiders.

In plaats van stabiele en betrouwbare coalities, krijgen we te maken met wisselende machtsspelers die vooral bezig zijn met het versterken van hun eigen invloed.

De toekomst van Suriname hangt af van het vermogen van politieke partijen en hun leiders om verder te kijken dan hun persoonlijke ambities. Het “djompo futu” gedrag van politici draagt bij aan de instabiliteit in het politieke systeem.

Het is tijd dat Surinaamse politieke leiders verantwoordelijkheid nemen en zich richten op de daadwerkelijke behoeften van het land.

Alleen door consistente, transparante en ideologisch gefundeerde politiek te voeren, kan Suriname de structurele uitdagingen aanpakken waar het land voor staat.

Om een stabiele toekomst te waarborgen, moeten politici hun persoonlijke belangen opzij zetten en zich inzetten voor het bredere nationale belang. Dit vraagt om een nieuwe generatie leiders die de politieke cultuur in Suriname fundamenteel willen veranderen.

D. Karamat-Ali