Grote massa op de been, inhoudelijke boodschap ontbreekt – Is dit wat Suriname nodig heeft?

abop

OPINIE – Hoewel de ABOP al wekenlang heeft verkondigd dat meer dan 100.000 mensen zich zouden verzamelen om de politieke kracht van de partij te tonen, was de opkomst in het André Kamperveenstadion afgelopen zaterdagavond verre van die ambitieuze doelstelling.

Ondanks een maandenlange campagne en de nadruk op de partij als de grootste in Suriname, bleef het aantal aanwezigen achter bij de verwachtingen.

Voorzitter Ronnie Brunswijk, de huidige vicepresident, profileert zich al geruime tijd als de volgende president van Suriname en is niet bescheiden over zijn ambities.

Diverse sprekers, waaronder Assembleevoorzitter Marinus Bee, betoogden dat Brunswijk “ready” is voor het presidentschap.

Brunswijk zelf beklemtoonde dat ABOP het opneemt voor de arme bevolking en dat het systeem moet veranderen om iedereen gelijke kansen te bieden. Zijn boodschap: ABOP is de stem van de armen.

Toch roept deze retoriek kritische vragen op. Ondanks het feit dat ABOP deel uitmaakt van de huidige regering in samenwerking met de VHP van president Chan Santokhi, blijft de concrete bijdrage van de partij aan de aanpak van armoede tot nu toe beperkt.

Terwijl Brunswijk zegt te strijden voor de armen, is er weinig tastbaar bewijs dat ABOP in de afgelopen jaren een wezenlijk verschil heeft gemaakt in het leven van de meest kwetsbare groepen.

Het gebruik van het AK-stadion als locatie voor een politieke bijeenkomst was volgens Brunswijk een “gedurfde stap,” waarbij hij andere partijen uitdaagde hetzelfde te doen.

Maar het is de vraag of de fysieke locatie van de bijeenkomst er daadwerkelijk toe doet, zolang de partij geen concrete plannen presenteert om de levensomstandigheden van de bevolking te verbeteren. Het vertrouwen van de bevolking wordt immers niet gewonnen met symbolische bijeenkomsten, maar met tastbare resultaten.

De vraag blijft of ABOP in staat zal zijn om in de aanloop naar de verkiezingen van 2025 werkelijk de massale steun van de Surinaamse bevolking te mobiliseren en om te zetten in politieke macht, of dat de beloften vooral holle retoriek blijken te zijn.

N. Mohari