Zal de NDP het vertrouwen van het electoraat herwinnen?

De verkiezingen van 25 mei 2025 beloven een spannende strijd te worden, met de VHP van president Chan Santokhi aan de ene kant en de herrezen NDP van oud-president Desi Bouterse aan de andere kant.

Terwijl de NDP zich voorbereidt om haar verlies van 2020 te wreken, blijft de vraag of ze daadwerkelijk het vertrouwen van het electoraat kunnen terugwinnen.

De partij, die recentelijk door een interne crisis is gegaan, claimt sterker uit die turbulentie te zijn gekomen. Maar is dit genoeg?

André Misiekaba, teruggekeerd naar de NDP, heeft duidelijk gemaakt dat zijn focus ligt op het binnenhalen van zoveel mogelijk zetels.

Hoewel hij het presidentschap momenteel niet ambieert, is het doel van de partij om de verkiezingen te winnen en opnieuw een dominante rol te spelen in de Surinaamse politiek.

De vraag is of de recente interne crisis, die in menig opzicht de fragiliteit van de partij blootlegde, voldoende is overwonnen om vertrouwen op te wekken bij de kiezers.

Interne verdeeldheid en leiderschapstwisten hebben in het verleden grote schade aangericht, en ondanks de hernieuwde inzet van partijleider Jennifer Simons om de structuren te versterken, blijft twijfel bestaan of dit genoeg is om de eenheid binnen de partij te garanderen.

Stabiliteit of vertrouwenscrisis?

Aan de andere kant staat de VHP van Chan Santokhi, die het na een zware regeerperiode moeilijk zal krijgen om het electoraat opnieuw te overtuigen. De economische situatie, toenemende armoede en corruptieschandalen hebben de populariteit van Santokhi aangetast.

Zijn regering heeft onvoldoende grip kunnen krijgen op de crisis waarin het land verkeert, wat de deur openzet voor de NDP om zich als alternatief te presenteren.

Maar ondanks deze uitdagingen blijft de VHP gezien worden als de partij die stabiliteit en internationale samenwerking heeft bevorderd, wat vooral in de diplomatieke wereld een pluspunt is.

Een verdeeld kiezerspubliek

Het electoraat is ongetwijfeld vermoeid na jaren van politieke onrust en economische stagnatie. Hoewel de NDP zich profileert als een sterke en verenigde partij, wordt niet vergeten dat veel van de huidige problemen zijn ontstaan onder de heerschappij van Desi Bouterse.

Zijn terugkeer op het politieke toneel roept daarom gemengde gevoelens op. Aan de ene kant heeft hij nog steeds een trouwe aanhang, vooral in bepaalde volkswijken, maar aan de andere kant blijft de herinnering aan corruptie, mismanagement en schendingen van de mensenrechten sterk aanwezig.

Jennifer Simons’ recente rondgang door het land om de partijstructuren te versterken is een stap in de richting van herstel. Toch zal het voor de NDP moeilijk zijn om de nieuwe generatie kiezers te overtuigen, die meer belang hecht aan transparantie, goed bestuur en economische hervormingen.

Als de partij er niet in slaagt een geloofwaardig plan te presenteren voor duurzame ontwikkeling en herstel, blijft het onduidelijk hoe ze het vertrouwen van de bredere kiezersgroep kunnen winnen.

De partij kan zeker rekenen op haar vaste achterban, maar voor een overweldigende verkiezingsoverwinning moet ze een breder publiek aanspreken, inclusief de jongere generaties en de teleurgestelde kiezers die zich van de politiek hebben afgewend.

N. Mohari