INGEZONDEN – De laatste dagen is er veel kritiek op minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid in Suriname, met name over de gebrekkige investeringen en prioriteiten in de gezondheidszorgsector.
Deze kritiek is echter niet helemaal correct. Het is belangrijk om het bredere plaatje te bekijken voordat we de verantwoordelijkheid enkel bij de minister leggen.
Hoewel ik persoonlijk zou overwegen om mijn functie neer te leggen in een situatie waar de financiële middelen voor essentiële zorg worden tekortgedaan, moet de kern van het probleem gezocht worden in de bredere politieke en regeringsstructuren.
Het is geen geheim dat de gezondheidszorg in Suriname al jaren te maken heeft met ernstige problemen. Achtereenvolgende regeringen hebben de sector verwaarloosd, wat heeft geleid tot een tekort aan middelen, verouderde infrastructuur en een tekort aan essentiële medicijnen en apparatuur.
De verwachtingen waren hoog toen de regering onder leiding van president Chandrikapersad Santokhi aantrad, met de hoop dat er eindelijk verandering zou komen in de verwaarloosde gezondheidssector. Helaas lijkt de realiteit anders uit te pakken.
Minister Ramadhin staat niet op zichzelf; hij is slechts een deel van een groter systeem dat moet functioneren binnen de beperkingen en prioriteiten die door de regering zijn vastgesteld. Het probleem van ontoereikende financiering en middelen voor de gezondheidszorg is niet het resultaat van falen door één individu, maar eerder een symptoom van verkeerde prioriteiten en beleidskeuzes op regeringsniveau. Het is belangrijk om te erkennen dat de regering als geheel verantwoordelijk is voor de allocatie van middelen en het vaststellen van prioriteiten.
De prioriteiten van de regering, en in het bijzonder die van de president, hebben een directe impact op hoe de middelen worden verdeeld. Als er onvoldoende financiële middelen zijn voor de gezondheidszorg, dan ligt de schuld niet enkel bij de minister van Volksgezondheid.
De regering als geheel, onder leiding van de president, heeft de taak om de noodzakelijke middelen en investeringen te waarborgen. Het zou onterecht en onverstandig zijn om de minister van Volksgezondheid als de enige verantwoordelijke partij te beschouwen voor de tekortkomingen in de sector.
Een andere belangrijke factor om in overweging te nemen, is het feit dat veel van de problemen binnen de gezondheidszorg voortkomen uit een jarenlange verwaarlozing en gebrek aan investeringen die teruggaat tot vorige regeringen.
Terwijl we nu misschien hogere verwachtingen hadden van het huidige bestuur, moeten we erkennen dat het omkeren van jarenlange schade tijd en aanzienlijke middelen vereist. Het is een complexe uitdaging die niet van de ene op de andere dag kan worden opgelost, zelfs niet met de beste bedoelingen van de huidige regering.
Het is ook belangrijk om te beseffen dat geen enkele minister, ongeacht zijn of haar inzet en bekwaamheid, alleen in staat is om alle problemen in de gezondheidszorg op te lossen zonder de juiste ondersteuning en middelen van de regering.
Het is noodzakelijk dat er een coherente en goed doordachte beleidsaanpak is die alle aspecten van de gezondheidszorg aanpakt, van financiering tot infrastructuur en personeel.
Wij begrijpen dat de kritiek op minister Ramadhin een teken is van de frustraties die veel Surinamers voelen over de staat van de gezondheidszorg, maar wij moeten de verantwoordelijkheid breder en eerlijker verdelen.
De prioriteiten en keuzes van de regering als geheel, en vooral van de president, spelen een cruciale rol in de huidige situatie.
D. Karamat-Ali
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
