Surinaamse vissers net zo schuldig aan roofvisserij als Guyanezen

Boten boot

In het recent op GFC verschenen artikel met als kop “Guyanese vissers in Surinaamse wateren is een juridisch en geen politiek probleem,” wordt volgens Dharm Mungra, voorzitter van De Nieuwe Leeuw, voorbijgegaan aan een ander, groter euvel.

“Het is inderdaad waar dat de visvergunningenproblematiek ook een juridisch probleem is. En het klopt ook dat Guyana haar eigen vissers wil accommoderen door visvergunningen van Suriname af te dwingen om te vissen in Surinaamse wateren. Echter, de rol van Surinaamse vissers in de illegale visserij wordt onvoldoende belicht,” zegt Mungra.

Volgens hem wordt voorbijgegaan aan het feit dat Surinaamse autoriteiten vaak betrokken zijn bij de illegale praktijken. “Het grootste deel van de boten, tussen 70 en 100 stuks, die geheel tegen alle regels in illegaal in Guyana permanent aanmeren, zijn boten waarvan de eigenaars Surinamers zelf zijn.”

“Er wordt daarbij grootschalig gesjoemeld waarbij hoge Surinaamse autoriteiten bij LVV het spelletje meespelen en zelfs onderdelen van de Sparimakka-unit bewust de andere kant uitkijken wanneer boten met illegaal geroofde vis hun dubieuze praktijken uitvoeren.”

“Zo worden er boot- en vergunningsduplicaten gemaakt, waardoor er op papier legaal gevist wordt, terwijl in werkelijkheid roofvisserij plaatsvindt in Surinaamse wateren. De illegale vangst wordt vervolgens in Guyana verkocht.”

Hij merkt op dat volgens het VMS-systeem er daarbij nooit iets aan de hand is omdat de originele boot zich volgens het systeem steeds in Suriname bevond.

“Terwijl de autoriteiten in Suriname van hoog tot laag bliksemsgoed van deze knoeierijen op de hoogte zijn, spelen ze het spelletje echter mee. Nooit is het in hun hoofd opgekomen om regelmatig aan de Guyanese zijde observators of controleurs te sturen om de boosdoeners op te sporen.”

Mungra stelt dat de Surinaamse overheid hierdoor miljoenen dollars aan inkomsten misloopt.

Een ander probleem is volgens hem het tekort aan Surinaamse vissers.

“Door de zware arbeidsomstandigheden op zee, zijn er niet genoeg Surinamers te vinden die op de visboten willen werken. Hierdoor zijn booteigenaren aangewezen op Guyanese vissers, die vaak illegaal in Suriname verblijven.”

Een werkbare procedure voor Guyanese vissers dient derhalve tot stand te worden gebracht. Hierdoor kan illegale migratie worden tegengegaan en kan er beter toezicht worden gehouden op de naleving van de visserijwetten, zegt Mungra.

Hij onderstreept dat het belangrijk is dat de Surinaamse overheid deze problemen serieus neemt en hard optreedt tegen illegale praktijken.

“Een combinatie van juridische maatregelen, betere controle op de naleving en samenwerking met Guyana is nodig om een duurzame oplossing te vinden voor de illegale visserij in de Surinaamse wateren.”

Hij concludeert dat het een complex probleem is met verschillende factoren en dat de focus enkel op de juridische aspecten en de rol van Guyanese vissers te kortzichtig is.