Problemen bij bevallingen in Surinaamse ziekenhuizen

Zwangerschap buikje, verwachting

De ervaringen van zwangere vrouwen in Surinaamse ziekenhuizen roepen ernstige vragen op over de kwaliteit van de verloskundige zorg.                                                                                                                                                                                         Verhalen van vrouwen die zich niet gehoord en serieus genomen voelen door medische professionals zijn alarmerend en wijzen op een dringende behoefte aan verbeteringen in de zorg voor moeders.

Veel dames melden dat ze te maken krijgen met een gebrek aan empathie en begrip van het ziekenhuispersoneel. Een veelgehoorde klacht is dat verpleegkundigen en artsen snel aannames doen over het verloop van de bevalling zonder voldoende aandacht te schenken aan de signalen en het ongemak van de aanstaande moeder. Dit kan leiden tot situaties waarin ze onnodig lang met pijn rondlopen, omdat hun zorgen niet serieus worden genomen.

Een vrouw deelde haar verhaal met GFC Nieuws: “Ik liep meer dan tien uren met intense pijn rond voordat ik serieus werd genomen. Het personeel leek niet te geloven dat mijn bevalling nabij was, ondanks mijn herhaalde klachten. Aangegeven werd dat ik pas de volgende dag zou bevallen. Uiteindelijk bleek dat ik al bijna aan het bevallen was, maar dat werd pas laat opgemerkt.”

Er zijn meerdere meldingen van vrouwen die in de ziekenhuiszalen zijn bevallen, omdat ze de pijn niet langer konden verdragen en de hulp te laat kwam. Deze situaties zijn niet alleen fysiek en emotioneel traumatisch, maar kunnen ook risico’s voor zowel moeder als kind met zich meebrengen.

Een ander zorgwekkend probleem is dat sommige moeders uit verre districten, ondanks hun klachten over pijn, naar huis worden gestuurd. Vervolgens moeten zij in allerijl terug naar het ziekenhuis komen met alle mogelijke gevolgen van dien. Dit verhoogt de risico’s en brengt extra stress en ongemakken met zich mee.

De problemen lijken deels te worden veroorzaakt door een gebrek aan adequate communicatie en wellicht door een tekort aan personeel en middelen. Medische professionals in Suriname werken vaak onder hoge druk, wat kan bijdragen aan een verminderde aandacht voor de individuele behoeften van patiënten. Dit neemt echter niet weg dat er dringend behoefte is aan verbetering.

Volgens critici is het essentieel dat ziekenhuizen in Suriname investeren in betere training en opleiding voor verloskundigen en verpleegkundigen. Empathie en effectieve communicatie moeten centraal staan in de zorg.

Het personeel moet ook worden aangemoedigd om naar de zorgen van zwangere vrouwen te luisteren en deze serieus te nemen. Daarnaast zouden er protocollen moeten zijn om ervoor te zorgen dat vrouwen die aangeven dat ze in ernstige pijn zijn, snel en grondig worden geëvalueerd.