OPINIE- Recente debatten in Suriname over het toestaan van grootschalige houtkap door mennonieten hebben een belangrijke kwestie aan het licht gebracht: is duurzame ontwikkeling werkelijk belangrijker dan economische welvaart?
Als realist die voorstander is van economische groei, geloof ik dat we ons niet moeten laten leiden door sentimentele idealen ten koste van tastbare voordelen.
Suriname mag dan wel bekend staan als een van ’s werelds groenste landen, maar wat heeft het groene imago ons werkelijk opgeleverd? We kunnen er geen directe winst uit halen. Dus waarom zouden we aarzelen om onze bossen te exploiteren als dat ons economisch voordeel oplevert?
Het argument dat het behoud van onze bossen essentieel is voor de wereldwijde strijd tegen klimaatverandering is begrijpelijk, maar laten we eerlijk zijn: Suriname draagt slechts een fractie bij aan de wereldwijde CO2-uitstoot.
Waarom zouden we onze economische potentie inperken omwille van een probleem dat hoofdzakelijk door andere landen wordt veroorzaakt?
Door het toestaan van grootschalige houtkap kunnen we economische welvaart creëren, banen scheppen en investeringen aantrekken die Suriname hard nodig heeft.
Laten we niet verstrikt raken in idealistische retoriek die onze economische vooruitgang belemmert.
In een wereld waar economische groei vaak als maatstaf voor succes wordt gezien, is het tijd dat Suriname zijn prioriteiten heroverweegt en zich richt op wat echt belangrijk is: het verbeteren van de levensstandaard van zijn bevolking.
Foto ter illustratie.
Een bezorgde burger
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
